Σήμερα συμπληρώνονται εννιά χρόνια χωρίς τη μαμά....
Και θέλω να πω ότι το πρώτο επετειακό κείμενο που έγραψα για εκείνη πριν 4 χρόνια (2008) ήταν και η αιτία που δημιουργήθηκε αυτή η σελίδα. Θυμάμαι κάθησα μια νύχτα κι έγραψα όλο το κείμενο χωρίς να διορθώσω το παραμικρό. Ενα ποτάμι λέξεων ξεχείλιζε από την καρδιά μου, ενωνόταν με τα δάκρυά μου και πήδαγε στη λευκή οθόνη του υπολογιστή μου....
Παρ’ όλο που είχαν περάσει ήδη πέντε χρόνια, τα συναισθήματα ήταν ακόμα πολύ έντονα. Και δεν σας κρύβω...το έχω διαβάσει άπειρες φορές από τότε....και πάντα με συγκινεί.....όπως κι εσάς αν κρίνω από τα θερμά σχόλιά σας.....
Σήμερα, εννέα χρόνια μετά, τα πράγματα είναι αρκετά διαφορετικά. Θα αναφερθώ στο τελευταίο σχόλιο της εν λόγω ανάρτησης που νομίζω ότι τα λέει όλα.....
«Σας ευχαριστώ πολύ όλους.....είναι αλήθεια ότι για αρκετά χρόνια δεν τολμούσα να αναφέρω κάτι σχετικό με τη μάνα μου και να μη με πάρουν τα ζουμιά.....εγώ που δεν έκλαιγα ποτέ (..και δεν κλαίω) μπροστά σε τρίτους. Στράβωσαν τα ματάκια μου...ανέβασα ζάχαρο.... Και σκέφτηκα ότι οι άνθρωποι που με έχουν ανάγκη με θέλουν γερή και δυνατή. Κι αυτό θα ήθελε και η μάνα μου....και με αυτή τη σκέψη και με τη βοήθεια του πανδαμάτορα χρόνου.....ο πόνος μαλάκωσε. Αλλωστε ο χρόνος εκτός από πανδαμάτωρ είναι και γιατρός. Ετσι δεν λένε ????? Αααα....τώρα είναι και κάτι άλλο που με παρηγορεί. Σκέφτομαι ότι αν ζούσε, φέτος θα έκλεινε τα 90...οπότε ???» 2 Ιουνίου 2010
Βέβαια, αν ζούσε ακόμα, φέτος θα έκλεινε τα 92....και πάντα σκέφτομαι, κάθε χρόνο που περνάει, πώς θα ήταν αν ζούσε σήμερα......Μπορεί να είχε γίνει ένα «καβούκι» αλλά αν τα μυαλά της ήταν ακόμα στη θέση τους (και είμαι σίγουρη ότι θα ήταν...) θα έκανε τα περισσότερα από εκείνα που συνήθιζε να κάνει όταν ήταν κάπως νεότερη....Δηλαδή....
Θα μας μαγείρευε για να έχει τον έλεγχο και της καθαριότητας αλλά και των νηστειών (έφριττε όταν τολμούσαμε να ζητήσουμε αρτύσιμο μενού Τετάρτη και Παρασκευή.....να έχετε και λίγο σέβας....υπάρχουν κι άλλες μέρες να φάτε κρέατα....μας κατακεραύνωνε). Πάντως σαν μαγείρισσα ήταν πολύ μερακλού....
Θα ήθελε να τη μεταφέρουμε στην εκκλησία της για λειτουργίες, κηδείες, μνημόσυνα και εξομολογήσεις για να μας αναγκάζει να μπαίνουμε κι εμείς σε μια....σειρά (έχω κλείσει ραντεβού με τον πνευματικό μου.....μήπως θες κι εσύ, μετά από μένα, να του πεις τίποτα ????? ΟΧΙΙΙΙΙΙ......καλάάάάά......Κοίτα...αν αρχίσεις να εξομολογείσαι όταν φτάσεις στην ηλικία μου...δεν θα έχει αξία).
Θα καλούσε τις φίλες της για τσάϊ και...συμπάθεια και κοινωνική κριτική (εννοείται ότι η συμπάθεια θα περιοριζόταν στις παρούσες......για τις απούσες θα προσφερόταν τσάϊ και...αντιπάθεια), και θα μας έδινε παραγγελίες για νηστήσιμα κεκάκια και νηστήσιμες πιτσούλες (αν είναι δυνατόν......για το αρτύσιμο κουτσομπολιό δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα).
Θα ανέβαινε στον όροφό μας και θα μας ανάγκαζε να βλέπουμε τα κανάλια και τις εκπομπές της αρεσκείας της…με το «έτσι θέλω» (ευτυχώς υπήρχαν και άλλοι δέκτες στο σπίτι....), κι αν χρειαζόταν να μας γυρίσει κάποια μπουγάδα από την «καλή», θα σχολίαζε όλα μας τα ρούχα, κατά προτίμηση τα ...εσώρρουχα («ήθελα να’ξερα ποιανής ποπός χωράει εδώ μέσα .....» σχολίαζε για τα βρακιά των κοριτσιών ιδιαίτερα.....και το χειρότερο, απευθυνόμενη σε μένα......δεν πιστεύω αυτό το πράμα να το φοράς εσύ ????.....χα χα χα...ακόμα τα θυμόμαστε και γελάμε).
Κάθε φορά που θα κατεβαίναμε τις σκάλες για να πάμε κάπου, θα μας περίμενε στο δικό της πλατύσκαλο (αντένες του Υμηττού τα αυτιά της....) και θα τσεκάριζε το ντύσιμο, το χτένισμα και το μακιγιάζ μας, με ανάλογα σχόλια (ακόμα και τώρα, μόλις φτάνω στην πόρτα της...νομίζω ότι θα τη δω μπροστά μου)....και θα ακούγαμε τη μόνιμη επωδό....."στο καλό και όμορφα" (αυτό το «όμορφα» πάντα με διαόλιζε θυμάμαι.....να βγαίνεις με τον άντρα σου 50 χρονών γυναίκα...και να σου λέει «όμορφα» χα χα χα).
Αν δεν θα μπορούσε λόγω ηλικίας (λέω αν....και πάλι δεν κόβω το λαιμό μου) να συμμετέχει στις αγαπημένες της εκδρομές και ταξίδια, θα μας βομβάρδιζε με δεκάδες χειρόγραφα με διηγήσεις από προηγούμενες (εσωτερικού και εξωτερικού) και θα απαιτούσε να της τα διορθώσουμε («χτενίσουμε» έλεγε...), να τα δακτυλογραφήσουμε, να τα εκτυπώσουμε σε τόσα αντίτυπα όσες ήταν και οι φιλενάδες ....ααααα και το καλυτερότερο...να τα μοιράσουμε στα σπίτια τους.
Την εποχή των Απόκρεω θα καλούσε όλα τα ανήψια της από τις αδελφές της και το μενού θα περιελάμβανε πατσάδες, γαρδούμπες, ντολμάδες και άλλα κρεατικά στα οποία εκείνη έτρεφε ιδιαίτερη αδυναμία και λόγω καταγωγής (Ρούμελη....) αλλά και για να πάρει δυνάμεις για την επερχόμενη σαρακοστή (έπρεπε να....στυλωθεί έλεγε).
Και βέβαια, το ακουστικό του τηλεφώνου θα είχε πιάσει...κρέας στο μάγουλό της και δεν θα της είχε ξεφύγει γιορτή, επέτειος, συγχαρητήρια, συλλυπητήρια και πάσης φύσεως κοινωνική δραστηριότητα από τηλεφώνου....
Θα μπορούσα να γράψω κι άλλα πολλά για τη μαμά μου (53 χρόνια ζήσαμε περίπου αυτοκόλλητες...) αλλά δεν θέλω να κουράσω περισσότερο. Αλλωστε και στις διάφορες αναρτήσεις μου όλο και κάποια αναφορά κάνω για εκείνη. Γιατί υπήρξε πράγματι ανεκδιήγητη (με την έννοια βέβαια ότι οι διηγήσεις γι' αυτήν δεν έχουν τελειωμό......)
Μη τη βλέπετε να ποζάρει έτσι γλυκιά και αθώα.....στην πραγματικότητα ήταν μεγάλη....μαφία.....
Αχ βρε μάνα........πόσο μας λείπεις....
Απόψε σας φιλώ δακρυσμένη.......
Τι θα γίνει με σένα καλέ??? Μια μας κάνεις και γελάμε, μια το δάκρυ πάει κορόμηλο!!!! Να ζήσεις να την θυμάσαι τη μαμά σου Ελένη μου!!! Λοιπόν η δική μου η μαμά που εφέτος συμπληρώνει τα 98, δήλωσε πως....άκουσον - άκουσον!!!!! ....στενοχωριέται που δεν μπορεί να κάνει κουμάντο!!!!! Είπες τίποτα???????
ΑπάντησηΔιαγραφήΧα χα χα χα.....μη μου το λες βρε Σταυρούλα....δεν το πιστεύω....τελικά όλες αυτές της "παλαιάς κοπής" είναι ολόϊδιες...φιλιά πολλά Σταυρουλίνι μου.......
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιχες μια μανουλα που ηταν διαθεσιμη παντα!Ισως και περισσοτερο απο οτι την χρειαζοσουν!Συνηθισες το φως της, τον αερα της,ωσπου κοπηκε η παροχη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αισθανθηκες τοσο μονη για λιγο, παρολο πουχες τοσους αγαπημενους διπλα σου!
Ομως εσυ δυνατη,γιατι εχεις παρει απο κεινη, πηρες μπογιες, πινελα,καμβαδες και ζωγραφιζεις τη δικη σας ζωη!!
Μα τι γλυκια αφιερωση ειναι αυτη!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα νιωθεις χαρα που μπορεις να εχεις τοσες ομορφες αναμνησεις!!!!!
φιλια πολλα και καλο σου ξημερωμα
Μια χαρά η μαμά...όπως όλες της γενιάς της!!!Όταν φεύγουν οι γονείς,φεύγει και κάτι από εμάς...Είναι πολύ όμορφο που την θυμάσαι και που μπορείς εκτός από το να κλαις,να γελάς κιόλας με τις αναμνήσεις...Καλό βράδυ Ελένη μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπ'οτι διάβασα το 2003 ηταν μια δυσκολη χρονια και για τις δυο μας Ελένη μου..πεταξαν ψηλα αγαπημενα μας πρόσωπα γεμίσαμε θλιψη όμως οσα χρόνια κιαν περάσουν θα ειναι στην σκεψη και στην καρδια μας..
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξεχνούνται οι συνήθειες τους,οι αναμνήσεις δεν ξεχνιουνται αλλα και μεις δεν το θέλουμε ...
Αφρούλα μου....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜισιρλούκα μου.....
Μαρία μου....και
Ντέμη μου......
Τώρα τα λέμε και γελάμε....τότε όμως πέρασα ΜΕΓΑΛΟ ΛΟΥΚΙ....να είστε όλες καλά....πολλά φιλιά.....
Ελενη μου καλη μου φιλεναδα οταν πρωτοδιαβασα το κειμενο σου δεν σε ηξερα ουτε ειχα μπλογκ
ΑπάντησηΔιαγραφήερχομουν πολλες φορες και διαβαζα ξανα και ξανα για να κλεψω λιγο απο αυτο που ειχε η καρδουλα σου
τωρα που πια σε αγαπω και ξερω ποια εισαι θελω να σου πω πως σε '''ζηλευω'''
και δεν ειναι ολες ιδιες οπως λες στο Σταυρουλίνι μας
με βουρκωμενα τα ματια σου στελνω πολλα πολλα φιλια
Ελένη μου, να ζεις να τη θυμάσαι και να δακρύζεις και να γελάς μαζί!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν ζούσε μέχρι τώρα όπως λες, δεν ξέρω αν θα ήταν καλύτερα.... εγώ είδα τη μανούλα μου να λιώνει και ήταν πολύ θλιβερό και για κείνη και για όλους μας και προπάντων τα παιδιά μου που τη λάτρευαν!!! Πέθανε πριν τρία χρόνια στα 96 της! Ας είμαστε καλά να θυμόμαστε με αγάπη αυτούς που χάσαμε και έτσι δε θα φύγουν ποτέ από κοντά μας....
Σε φιλώ
ΚΑΛΗΓΜΕΡΑ ΕΛΕΝΗ ΜΟΥ!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΧΘΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΞΑΝΑ!!!!!!
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΓΛΥΚΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ!!
ΚΙ ΕΓΩ ΕΧΩ ΚΟΝΤΑ ΤΗΝ ΜΑΜΑ ΜΟΥ, ΔΕΝ ΞΑΧΩΡΙΣΑΜΕ ΠΟΤΕ!!!
ΚΑΛΟ , ΚΑΚΟ ΔΕΝ ΞΕΡΩ!!!!!!!!
ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ 82, ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΕ ΚΑΛΑ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΛΟΓΩ ΗΛΙΚΙΑΣ!!!!!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ, ΜΟΥ ΕΚΑΝΕ ΚΑΛΟ, ΝΑ ΔΩ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΕ ΣΤΕΝΑΧΩΡΟΥΝ , ΛΙΓΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ!!!!
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΓΕΡΗ ΕΛΕΝΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ ΟΣΟ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΠΟΡΕΙΣ!!!!!!!
ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ!!!!!!1
Να ζείς να τη θυμάσαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπόλαυσα την ανάρτηση κι αν και θάπρεπε να συγκινηθώ ομολογώ οτι χαμογέλασα και την απόλαυσα, γιατί θαρρώ έτσι θάθελε κι εκείνη.
Δύσκολο πράγμα το φευγιό δικών σου ανθρωπων (αρχίζω να μπαίνω στο κλίμα...δυστυχώς)
Και πάλι νάσαι καλά,να μην ξεχνάς...
Χαρά μου....ευχαριστώ πολύ για όλα....ένα μόνο θα σου πω....κάποια στιγμή να φανταστείς την "επόμενη" μέρα....εγώ δεν το είχα κάνει ποτέ....τη θεωρούσα αθάνατη...μπορεί να σκεφτόμουν ότι κάποια μέρα θα φύγει...αλλά μόνο στα λόγια...και όταν έγινε κι ένιωσα την απουσία....μου ήλθε ΚΕΡΑΜΙΔΑ....φιλιά πολλά.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιρήνη μου....
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλία μου...και
Ρένα μου......
σας ευχαριστώ και σας αγαπώ...κι ας μη σας ξέρω όλες....Σας θεωρώ δικές μου γιατί πρέπει να είμαστε και της ίδιας "κλάσης" πάνω κάτω ηλικιακά....και με καταλαβαίνετε περισσότερο όσες έχετε μανούλες μεγάλες, που ζουν ακόμα....να τις προσέχετε και να τις αγαπάτε...και να τους το δείχνετε ΤΩΡΑ που ζούν...πολλά φιλιά σε όλες.....
Ελένη μου, πολύ συγκινητική η ανάρτησή σου ! Να είσαι γερή να την θυμάσαι πάντα. Εχω κι εγώ την μαμά μου στα 86 της ανήμπορη (την κατέβαλε πολύ η 10ήμερη νοσηλεία της με ισχυρά αντιβιοτικά τον Γενάρη) και στενοχωριέται που δεν μπορεί να κάνει δουλειές στο σπίτι !!! Να φανταστείς ότι μέχρι τον Δεκέμβριο φρόντιζε μόνη της τον ανάπηρο αδελφό μου...δεν σου λέω τίποτε άλλο !
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια πολλά !
Ελένη, μου χάρισες μεγάλη συγκίνηση...να είσαι καλά να τη μνημονεύεις....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαριάννα και Κατερίνα.....σας ευχαριστώ πολύ....τις μανούλες σας και τα μάτια σας....σας φιλώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΛΥ ΣΥΓΚΙΝΗΘΗΚΑ.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΟ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΤΟΣΕΣ ΓΛΥΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΝΟΥΛΑ ΣΟΥ!!!
ΝΑ΄ΣΑΙ ΚΑΛΑ ΝΑ ΤΗ ΘΥΜΑΣΑΙ!!
διαβαζοντας την αναρτηση σου σκεφθηκα οτι κι εμενα η μανουλα μου θα κλεισει τα 9 χρονια 26 απριλιου!!!πως περασαν ετσι!!!σε καταλαβαινω απολυτα !ημουν κι εγω πολυ δεμενη μαζι της κι ενας λογος επιπλεον το οτι ημουν μοναχοπαιδι!!!να ζουμε να τις θυμομαστε ελενη!!με συγκινησες πραγματικα !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ Νένα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ Pearls and thread...
για τα καλά σας λόγια....βρε εγώ ήθελα να γελάσετε λίγο με τα καμώματά της...όχι να μου κλάψετε...φιλιά πολλά.....
Λοιπόν, κορίτσια....
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε πήρε τηλ. ο μεγάλος αδελφός μου και τον ρώτησα διστακτικά πώς του φάνηκε.....αν ήταν υπερβολικό.....και μου είπε...."Αδελφούλα.....και πολύ επιεικής ήσουνα"....χα χα χα....
Να είσαι καλά να τη θυμάσαι τη μανούλα σου και να έχετε όλοι σας την ευχούλα της (που σίγουρα την έχετε).
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ζεστή ανάρτηση, νομίζω ότι αν μπορούσε να τη διαβάσει θα της άρεσε πολύ.
Ευχαριστώ πολύ Αννέτα.....έτσι πιστεύω κι εγώ...να είσαι καλά..πολλά φιλιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ήθελα να την προσπεράσω αυτή την ανάρτηση, για να μη σε μαραζοκαρδίσω, αλλά δεν μου πάει να κρύβομαι ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤρέμω στην ιδέα του φευγιού των γονιών μου και δεν ξέρω πώς να αντιμετωπίσω τους φόβους μου, παρά μόνο στρέφοντας την σκέψη μου αλλού ...
Δεν χρειάζεται να σου ευχηθώ να σε καμαρώνει η μανούλα σου από ψηλά, γιατί είναι σίγουρο ότι αυτό κάνει !!! Για σένα εύχομαι να έχεις στη ζωή σου ΠΟΛΛΗ ΠΟΛΛΗ ΑΓΑΠΗ, γιατί νομίζω πως τελικά μόνο αυτή γιατρεύει τις πληγές ...