Η ΩΡΑΙΑ TΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

Δεν ξέρω αν θυμάστε, αλλά σας είχα απειλήσει ότι η μανία μου με τον χαρτοπολτό θα έπαιρνε ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Από ροϊδάκια ξεκίνησα......σε ζωάκια προχώρησα....και σε προτομές κατέληξα (προς το παρόν......για το μέλλον δεν μπορώ να σας εγγυηθώ τίποτα....μέχρι αυθαίρετο στην εξοχή από χαρτοπολτό θα μπορούσα άνετα να σκαρώσω....)

Σήμερα θα σας δείξω την πρώτη μου απόπειρα σε προτομή από χαρτοπολτό, η οποία είναι εντελώς πειραματική και ως τοιαύτη δεν διαθέτει εικόνες από τα διάφορα στάδια μέχρι την ολοκλήρωση. Δηλαδή την ξεκίνησα για πλάκα και στην πορεία μου προέκυψε η εν λόγω κυρία. Για τις επόμενες όμως που έχω στα σκαριά θα δείτε και φωτό των διαφόρων σταδίων.

Αυτή λοιπόν η .....άτυχη νέα, μέχρι να πάρει σάρκα και οστά,  πέρασε στα χέρια μου του λιναριού τα πάθη. Αν δεν ξέρετε τί σημαίνει αυτή η έκφραση ρωτείστε καμιά παλαιά από χωριό, που να έχει επεξεργαστεί το λινάρι και θα σας πει πόσο χρονοβόρα και υπομονετική εργασία είναι αυτή (παλαιότερα μου την είχε διηγηθεί η πεθερά μου....και με έπιασε πονοκέφαλος).

 Η προτομή μου λοιπόν  υπέστη αλλεπάλληλες αλλαγές ως προς τη στάση.....το ντύσιμο....το χτένισμα και τέλος το μακιγιάζ. Μάλιστα, αν είχε φωνή θα μου έρριχνε μεγάλο βρισίδι αλλά εγώ η πτωχή πλην τιμία καλλιτέχνις προσπαθούσα επί μήνες να την κάνω όσο γίνεται ομορφότερη.....

Εν τω μεταξύ, όσο εγώ πασπάτευα την κοπελιά μου και προσπαθούσα να πετύχω ένα όσο γίνεται φυσικότερο χρώμα του δέρματος, οι κόρες να ξεκαρδίζονται, να μου την κοροϊδεύουν ότι πότε έμοιαζε με ερυθρόδερμη Απάτσι και πότε ήταν σαν να είχε ίκτερο και να μου προτείνουν τα δικά τους make up για να τη βάψω (μεταξύ μας......πιστεύω ότι τη ζήλεψαν για την ομορφιά της και την είδαν ανταγωνιστικά.....τα παλιοκόριτσα).

Και για να την αποζημιώσω για την ταλαιπωρία της, αλλά και για να πικάρω και τις κόρες,  την ονόμασα Η ΩΡΑΙΑ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ.....παρ’ όλο που η εξωτική ομορφιά της παραπέμπει σε άλλα μέρη...μακρινά.

Εν τω μεταξύ το κοριτσάκι μου, μου έμοιασε και σε ένα άλλο σημείο.....Ενώ στην πραγματικότητα είναι μία κούκλα....στις φωτογραφίες βγαίνει χάλια. Δεν πειράζει όμως....μου φτάνει που εγώ κάθε μέρα την καμαρώνω εκ του φυσικού (το styling με το φουλάρι και το καπέλο ήταν ιδέα των θυγατέρων....για να μετριαστεί λένε η ασχήμια της).

(Τελικά, ψάχνοντας στο αρχείο των φωτογραφιών μου, ανακάλυψα και δύο φωτό της κοπελίτσας, πριν από τον καλωπισμό της.....προσέξτε και το περίτεχνο χτένισμά της.....όχι παίζουμε).

Εγώ και η κουκλίτσα μου σας στέλνουμε τα φιλιά μας.....