Κυριακή 28 Απριλίου 2013

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ.....



Το έχω ξαναπεί και θα το ξαναπώ......και ο Θεός ας με συγχωρήσει.  Οι μεγάλες γιορτές με αναστατώνουν γιατί δεν καταφέρνω τόσο καλά να τις γιορτάσω σύμφωνα με όλα τα έθιμα που τις συνοδεύουν και ταυτόχρονα να εκτελώ και τα θρησκευτικά μου καθήκοντα. Ιδίως γιορτές όπως το Πάσχα που είναι αρκετά μακρόσυρτες και πολυσύνθετες με αποσυντονίζουν εξαιρετικά.
 Αν μάλιστα σκεφτώ ότι τη δεύτερη μέρα συνήθως θα πρέπει να γιορτάσουμε και τους Γιώργηδες (του στεφανιού μου συμπεριλαμβανομένου.....) μπλοκάρω εντελώς.
 Αααααα.....κι αν εκεί τριγύρω πέσει και καμιά Πρωτομαγιά, δεν τον γλυτώνω τον νευρολόγο.

Και να δείτε που φέτος ειδικά,  το πρόγραμμα περιλαμβάνει όλα τα παραπάνω.......

Αρχές λοιπόν της Μεγάλης Εβδομάδας, παρατάω σύξυλο το σπίτι της Αθήνας, με μισομαζεμένα χαλιά, παπλώματα και χειμωνιάτικα ρούχα, εφοδιάζομαι με προμήθειες παντός είδους και τιγκάρω το αυτοκίνητο με διάφορα τσαντικά, σύζυγο και σκύλο.

Φτάνω στο εξοχικό και δεν ξέρω από πού ν’αρχίσω. Αφού τακτοποιήσω τις προμήθειες ξεχύνομαι στον κήπο. Ευτυχώς την τελευταία φορά που πήγαμε κάναμε κάποιες κηπουρικές εργασίες και τώρα δε μοιάζει τόσο πολύ με....γαϊδουροτσουλήθρα που έλεγε και η μάνα μου. Φτιάχνω τις βεράντες και τα καλοκαιρινά στέκια για να είναι έτοιμα για τις παρέες και τα καφεδάκια μας.

Για το εσωτερικό του σπιτιού, ας μη μιλάμε καλύτερα. Ένα θα σας πω.....θ’αρχίσω με το σιδέρωμα των πλυντηρίων που είχα βάλει για τελευταία φορά τον Οκτώβριο. Τόσο καλά......

 Κι ανάμεσα σε συγυρίσματα, κουλούρια κι αυγά θα πρέπει να βρω και χρόνο και για την Εκκλησία.....Θα μείνω χωρίς το τροπάριο της εν πολλαίς αμαρτίες περιπεσούσης Κασσιανής που εκτός από τον εαυτό της το έγραψε η γυναίκα και για μένα ?????....Δεν θα πάρω παραμάσχαλα τον Συνέκδημο και το καρεκλάκι μου να πάω ν’ακούσω τα 12 Ευαγγέλια ?????....Οι λαμπάδες για τον Επιτάφιο και την Ανάσταση πάντως είναι ήδη αμπαλαρισμένες.

Για τα τραπεζώματα πάντως δεν έχω θέμα γιατί γίνονται συνήθως οικογενειακά και τα θεωρώ πολύ αγαπησιάρικια κατάσταση που παρ’όλα τα έξοδα και την κούραση τα γουστάρω πολύ....

Η εβδομάδα μετά το Πάσχα κυλά με πιο καθημερινούς ρυθμούς, κυρίως με κηπουρική και ίσως  (ίσως είπα...) και καμιά δημιουργία.

Για να μην είναι όμως ξερή η ανάρτηση θα σας δείξω και κάποιες πασχαλινές δημιουργίες που θα συνοδεύσουν τις ευχές μου σε όλους σας......

Πασχαλινά αυγουλάκια λοιπόν, κυρίως με μπαλόνι, σπάγγο και ατλακόλ κι ένα με χαρτοπολτό, κρακελέ και ντεκουπάζ.



 



 Ο γατούλης, μη νομίζετε ότι είναι ανεπίκαιρος.....μόλις τον τελείωσα, τον έντυσα γκαρσονάκι και αύριο μπαρκάρει για ακριτικό νησί για να βοηθήσει φίλη αγαπημένη  στα τραπέζια των γιορτών και ήθελα να σας τον δείξω.....


Εύχομαι από καρδιάς ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΠΑΣΧΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ.

Να περάσετε καλά, όπου κι αν βρεθείτε....ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ.
Θέλω να ξανασμίξουμε όλοι γεροί και ανανεωμένοι.

Πολλά πολλά ζεστά φιλιά και μια μεγάάάάλη αγκαλιά.

Κυριακή 14 Απριλίου 2013

OI ΚΥΡΙΕΣ ΤΗΣ ΑΥΛΗΣ



Ήταν να μην πάρω φόρα.......Ξεκίνησα με την ΩΡΑΙΑ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ, αλλά επειδή την έβλεπα να μαραζώνει χωρίς παρεούλα (οι κόρες είπαμε.....ούτε να τη φτύσουν τη φουκαριάρα) σκέφτηκα να της φτιάξω κάνα δυο φιλενάδες για να τα λένε (μεταξύ μας...βλέπω οι φιλενάδες να ταιριάζουν πιο πολύ και να την έχουν πάλι στη γωνία).
Τέλος πάντων, εγώ το είδα σαν μια ευκαιρία να σας δείξω πως στήνω το σκελετό τους αφού είχα φροντίσει να βγάλω φωτό βήμα-βήμα και να γελάσετε με όλο αυτό το σκουπιδαριό (λέγε με....ανακύκλωση) που κρύβεται κάτω από τα...υπέροχα κορμάκια τους.
Τις ονόμασα ΟΙ ΚΥΡΙΕΣ ΤΗΣ ΑΥΛΗΣ γιατί μου φαίνονται για...μεγάλες κουτσομπόλες έτσι όπως γέρνουν τα κεφαλάκια τους μεταξύ τους, σαν να λένε τα μυστικά τους ή σαν να «θάβουν» τους γύρω τους (της Κυρίας των Αθηνών συμπεριλαμβανομένης στα σίγουρα...).
Για αρχή λοιπόν επιστράτευσα δυο κομμένα μπουκάλια νερού με ένα ρολό από χαρτί κουζίνας ανάμεσα, δεμένο με σύρματα και χαρτοταινίες....


 
Κατόπιν κόλλησα και το κεφάλι με μια λοξή κλίση...έτσι για σκέρτσο-νάζι (ή για το κουτσομπολιό που λέγαμε...) και πρόσθεσα και τα μπρατσάκια από ρολά χαρτιού τουαλέτας..



Φάσκιωσα όλο το....συγκρότημα με χαρτιά και χαρτοταινίες ώστε να πάρει σάρκα και οστά (λέμε τώρα....) και να γίνει εύκολη η επικάλυψη με τον χαρτοπολτό.
Προηγουμένως το πέρασα και 1-2 στρώσεις με λωρίδες εφημερίδων και μάλιστα σκέφτηkα μία από τις προτομές να την σταματήσω σ’ αυτό το σημείο γιατί φάνηκε λιτό και μοντέρνο και άρεσε στις κόρες (επιτέλους.....).



 Κατόπιν ακολούθησαν οι γνωστές διαδικασίες, ήτοι αστάρωμα, βάψιμο και στόλισμα.



 Νομίζω ότι έγιναν καλούτσικες αλλά πάντα θα με τρώει η περιέργεια τί μουρμουρίζει η μιά στην άλλη.
Για να βεβαιωθώ λοιπόν μπήκα ανάμεσά τους για να κρυφακούσω....

 
 Και μία τελευταία αποκάλυψη....η μία από τις δυό κυράδες (η αψηλή από τα αριστερά με το άσπρο λέλουδο στο κεφάλι....) είναι εκείνη που προ ημερών αποκεφαλίστηκε και αντί να στείλω το κεφάλι της πεσκέσι στο Σουλτάνο....το έκανα αρλεκίνο.
Εφτάψυχη η κυρία....

Από μένα και τα κοριτσάκια μου....πολλά φιλιά.

Κυριακή 7 Απριλίου 2013

KOYMΠΑΡΑΔΕΣ (για καλό σκοπό)



Όταν πρόκειται να χαρίσω κάτι από αυτά που φτιάχνω, πρέπει απαραίτητα να το ονοματίσω από την αρχή. Δηλαδή να ξέρω  για ποιον το ετοιμάζω. Διαφορετικά δένομαι τόσο πολύ μαζί του που θέλω να παραμείνει στη συλλογή μου.

Κι επειδή από την πληθώρα των έργων εδώ μέσα μοιάζει πλέον με μαγαζάκι  και όλοι μου βάζουν πάγο είπα να πάρω πάλι μέρος σε ένα παζάρι με καλό σκοπό για να τους βουλώσω το στόμα.

Οι κουμπαράδες λοιπόν που έφτιαξα θα σταλούν στο παζάρι του Αντωνοπούλειου Ιδρύματος στην Πάτρα που θα γίνει τον προσεχή Μάϊο.

Μάλιστα κάθε κουμπαράς θα πρέπει να συνοδεύεται και από ένα καρτελάκι που θα γράφει ένα μικρό μήνυμα. Δεν φτάνει λοιπόν που έστιψα το μυαλό μου για την κατασκευή και τη διακόσμηση, έπρεπε να επινοήσω και μήνυμα. Όχι απαραίτητα σχετικό με την οικονομία και την αποταμίευση αλλά τέλος πάντων με κάτι πρωτότυπο που να εμπεριέχει και κάτι από τη σοφία της ζωής. Λόγια μεγάλων ανδρών που λένε......εεεε τώρα ήλθε και η σειρά των μεγάλων γυναικών (δεν πιστεύω να εννοούν μεγάλων σε ηλικία γιατί θα θυμώσω κι αυτοί οι κουμπαράδες θα παραμείνουν στη συλλογή μου).

Σκέφτηκα λοιπόν να γράψω....φασούλι το φασούλι, γεμίζει το σακούλι. Κλασική αξία αξεπέραστη (μόνο που θα είναι γραμμένο πάνω σε άλλους 100 τουλάχιστον)

Μετά μου ήλθε στο μυαλό το......μάζευε κι ας ειν’ και ρόγες....παλιομοδίτικο αλλά με καθαρό αέρα εξοχής.

Ααααα....δε με βλέπω να τη βγάζω «καθαρή». Γιατί, όχι τίποτε άλλο, αλλά έκανα αρκετούς και καταλαβαίνετε πόση φαιά ουσία πρέπει να ξοδέψω από την ελάχιστη που μου έχει μείνει ....

Λέω να  κρατήσω κι έναν για μένα με στόχο ν’αποταμιεύσω τα τέλη του αυτοκινήτου στο τέλος του χρόνου....ή έστω κάνα χαράτσι. Θα δούμε.

Προς το παρόν θαυμάστε τους ....











.... κι ευχηθείτε τους  να πουληθούν όλοι για το καλό του ιδρύματος και στο τέλος του χρόνου να είναι γεμάτοι...