ΓΛΥΚΟ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ

Οφείλουμε να το παραδεχτούμε...οι περισσότεροι από μας είμαστε γλυκατζήδες. Και όταν (πολύ σπάνια...) βρεθεί κάποιος και μου πει ότι δεν του αρέσουν τα γλυκά, τον κοιτάζω με μεγαλύτερη κατάπληξη, απ’ ότι θα κοίταζα ένα UFO να προσγειώνεται μπροστά μου.....Τόσο παράξενο μου φαίνεται εμένα που είμαι « άρρωστη» με τις γλυκές γεύσεις. Και αν υπήρχε (που μπορεί και να υπάρχει.....) κάποιο σωματείο...γλυκατζήδων, σίγουρα θα μπορούσα να βάλω υποψηφιότητα για πρόεδρος….

Το κακό με μένα ξεκίνησε από το πατρικό μου σπίτι. Η μάνα μου, επίσης γλυκατζού, έκανε τακτικά ωραία παραδοσιακά γλυκά, τόσο του ταψιού (γαλακτομπούρεκα και κανταϊφια) όσο και του κουταλιού.

 Τα πρώτα ήταν συνήθως για την οικογένεια και τα οικογενειακά τραπέζια. Τα δεύτερα όμως, τα έκανε για το σερβίρισμα των μουσαφιραίων και γι’ αυτό δεν έπρεπε ποτέ να λείπουν από το σπίτι. Για να μη λείπουν λοιπόν, φρόντιζε να μας τα κρύβει στα πιο απίθανα μέρη. Αυτό μας τρέλαινε και μας έκανε να ψάχνουμε μανιωδώς (εγώ και τα αδέλφια μου...) για τις πιθανές κρυψώνες της μάνας μου. Και όταν τα βρίσκαμε τα περιποιόμαστε καταλλήλως, χωρίς να υπολογίζουμε τις συνέπειες.

 Φαίνεται λοιπόν ότι αυτό το κυνήγι των γλυκών συνετέλεσε ώστε να γίνουμε φανατικοί γλυκατζήδες....όλοι μας στην οικογένεια.

Ακολουθώντας λοιπόν την παράδοση της μάνας μου, άρχισα κι εγώ να σκαρώνω διάφορα γλυκά, κατά προτίμηση του κουταλιού.

Τελευταία μανία μου αποτελεί το γλυκό πορτοκάλι όχι όμως με τα παραδοσιακά του σχήματα (φλούδες σε κουλουρίτσα...ή σε τέταρτα μαζί με την ψύχα του) αλλά κομμένο σε λεπτά φετάκια σαν μπαστουνάκια, πάντα μαζί με το εσωτερικό του.

Πολλά είπα......τα σάλια έχουν αρχίσει να τρέχουν.....μια μικρή ζαλάδα αρχίζει και μου ‘ρχεται.....άντε να το φτιάξουμε για να δείτε τί εννοώ.

Παίρνουμε 5-6 μέτρια γλυκά πορτοκάλια. Τρίβουμε με τον τρίφτη του τυριού τη φλούδα τους ελαφρά και τα βράζουμε μέχρι να μαλακώσουν.

Τα στραγγίζουμε και τα βάζουμε 5-6 φορές σε κρύα νερά (μπορούμε να τα αφήσουμε και όλη τη νύχτα).

Τα βάζουμε σε σουρωτήρι να στραγγίσουν καλά.

Παίρνουμε το δίσκο κοπής και τα κόβουμε στη μέση.

Βγάζουμε τυχόν κουκουτσάκια και κόβουμε λίγο από τον αφαλό του γιατί είναι το σημείο που δεν φτάνει το ξύσιμο του τρίφτη.

Τουμπάρουμε το κάθε μισό πορτοκάλι και το κόβουμε σε λεπτές λωρίδες περίπου 1 εκ. Εννοείται μαζί με την ψύχα του.

Το βάζουμε σε κατσαρόλα με 4 φλυτζάνια ζάχαρη και 2 φλυτζάνια νερό και το βράζουμε μέχρι ν’ αρχίσει να αφρίζει, προσέχοντας πάντα μη μας κολλήσει.

Αν η ζάχαρη σας φαίνεται λίγη ή τα πορτοκάλια σας είναι ξινούτσικα προσθέστε λίγη ακόμη.

Το αφήνω στην κατσαρόλα μία ολόκληρη νύχτα για να βγάλει τα υγρά του και την επομένη το ξαναβράζω για λίγη ώρα μέχρι να δέσει καλά (αυτή τη διαδικασία την κάνω σε όλα τα γλυκά του κουταλιού).

Προς το τέλος ρίχνουμε και 2-3 βανίλιες.

Το βάζουμε σε αποστειρωμένα βάζα και το σερβίρουμε.....

Σαν γλυκό του κουταλιού....

Σαν μαρμελάδα.....

Σαν γαρνίρισμα σε γιαούρτι, κρέμες, παγωτά.....και όπου μπορεί να φανταστεί ο νους σας...και η όρεξή σας.

KΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ.....

 .

Mε τον ίδιο τρόπο κάνω και γλυκό λεμόνι. Μη φοβηθείτε το ξινό εσωτερικό του......Με τη ζάχαρη μελώνει και γίνεται τέλειο.

Επίσης κάνω και γλυκό περγαμόντο, πάντα κομμένο σε λωριδίτσες αλλά χωρίς το εσωτερικό του που είναι πικρόξινο. Το δε άρωμά του πάντα αξεπέραστο.......

Τελειώνοντας θα ήθελα να ζητήσω ταπεινά συγνώμη από τις φιλενάδες που οι σελίδες τους ασχολούνται αποκλειστικά με τη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική....δεν σκοπεύω να τις ανταγωνιστώ...ούτε να τους κλέψω τη δόξα....εγώ απλά θέλω κάποιες φορές να γράφω για τα δικά μου φαγητά και γλυκά...αυτά που αρέσουν σε μένα και τους δικούς μου. Τα μυστικά μου και τα κόλπα μου...γιατί κι εγώ είμαι περίπου 40 χρόνια.....φούρναρης. Έχω ψήσει............

Πολλά γλυκά φιλιά.