Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

ΚΟΡΜΑΚΙΑ (bodies)


Σήμερα έχουν σειρά τα κορμιά τα χαρτοπολτένια και όχι τα .....κυπαρισσένια. Πανεύκολο project-άκι κι αυτό και νομίζω και πολύ γουστόζικο. Κι αν γίνουν σε αρκετά μεγαλύτερο μέγεθος μπορείς να τους κρεμάσεις και καμιά κολιεδαρία και να γίνουν εκτός από διακοσμητικά και χρηστικά. Σκέφτομαι κάποια στιγμή να κάνω κι ένα πολύ μεγάλο σαν τις κούκλες της μοδίστρας και να το βάλω στην κρεβατοκάμαρά μου....έτσι....σαν εικαστική παρέμβαση που λένε και οι εικαστικοί. Οταν φτάσει η ώρα του στολίσματος κάποια τα ζωγραφίζω με ακρυλικά και σε κάποια άλλα κολλάω μοτίβα από χαρτοπετσετούλα (decoupage). Λοιπόν χάρτινο μπαλάκι επάνω, χάρτινο μπαλάκι κάτω και φροντίζω να τονίσω τη μεσούλα να μοιάζει όσο γίνεται....δαχτυλιδένια. Στη συνέχεια έστρωσα λίγες σειρές λωρίδες εφημερίδων με ατλακόλ, για να πάρουν σάρκα και οστά. Μετά τύλιγμα με χαρτοπολτό, τρυπούλα από κάτω (......) για να μπει το παλουκάκι που θα τα στηρίξει. Στα πρώτα είχα βάλει ξυλάκια από μια αρχαία πιατοθήκη ντουλαπιών της μάνας μου, μετά όμως πονήρεψα και βρήκα στο PRAKTIKER ωραιότατα κυλινδρικά ξυλάκια και πήρα κάμποσα να’χω να πορεύομαι. Στο τέλος έκανα δικές μου βάσεις γύψινες με διάφορα καλούπια (μπωλάκια κλπ....), Κόλλησα τα ξυλάκια στα κορμάκια και μετά στις γύψινες βάσεις με κόλλα πλακιδίων αφού πρώτα τις έβαψα χρυσές.
Ρίξτε μια ματιά και στις αυτοσχέδιες βάσεις μου.....
Στην παρούσα ανάρτηση δεν είχα φωτό με τα κορμάκια τυλιγμένα με τον γκρίζο χειροποίητο χαρτοπολτό μου. Ρίξτε λοιπόν μια τελευταία ματιά στο πάγκο του εργαστηρίου μου (θα νομίζει κανείς ότι κάνω μαζική παραγωγή και τα.....πουλάω) όπου μεταξύ των άλλων θα δείτε και κορμάκια ...χαρτοπολτένια. Αυτά και πολλά φιλιά.....


Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012

ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ


Οι κυρίες κόρες μου, πήραν τη φωτογραφία μου των 18 δροσερών μου χρόνων, τη μασκάρεψαν στο photoshop κι εγώ σας την αφιερώνω με τις ευχές μου για ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ, να είστε καλά και να προπονηθείτε για τη νηστεία διαρκείας που μας έρχεται......ΦΙΛΙΑ ΠΟΛΛΑ.....

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

ΧΑΡΤΟΠΟΛΤΟΥ ΣΥΝΕΧΕΙΑ (Αρχοντόγατες)


Εχω πει σε παλαιότερη ανάρτηση,  πως όταν άρχισα να καλλιτεχνίζομαι (πριν από 4-5 χρόνια περίπου…) ξεκίνησα, όπως ήταν φυσικό, με τη ζωγραφική που νόμιζα ότι είχα ταλέντο (τρομάρα μου.....), απλά δεν μου είχε δοθεί η ευκαιρία να το εξελίξω. Ξεκίνησα με διάφορες αντιγραφές για να πάρει μπρος το κουλό μου αλλά επειδή θεώρησα ότι περίπου ασελγούσα πάνω στη ζωγραφική τέχνη, το σταμάτησα το….άθλημα κι άρχισαν να δεινοπαθούν άλλες μορφές τέχνης από τα χρυσά μου τα χεράκια. Πάντως κάποια στιγμή σκοπεύω να σας δείξω μερικές από τις ζωγραφικές μου απόπειρες για ν΄ανασάνετε ανακουφισμένοι που παραιτήθηκα (προς το παρόν…στο μέλλον δεν ξέρω τί μπορεί να σας ξαναβρεί …). Στο μεταξύ συστήθηκα με τον αγαπημένο μου χαρτοπολτό κι έπαθα μεγάλο…έρωτα. Ξεκίνησα με ρόδια τα οποία θα σας παρουσιάσω μόλις ετοιμάσω το μάθημά μου με φωτό βήμα-βήμα (έχω μέθοδο…μιλάμε). Ετσι σήμερα θα σας παρουσιάσω τις γάτες μου, οι οποίες νομίζω ότι βγάζουν μια αριστοκρατικότητα και αρχοντιά γιαυτό και τις αποκαλώ «αρχοντόγατες». Κι επειδή θέλω να είμαι πολύ ειλικρινής θέλω να σας πω ότι τις εμπνεύσθηκα από μια σπουδαία καλλιτέχνιδα του χαρτοπολτού τη Lotte Weinberg που όλο τη συναντώ στο chat στο facebook, κι όλο λέω να της πω μια «καλησπέρα» και πόσο με έχει εμπνεύσει, αλλά φοβάμαι μη μου τραβήξει καμιά μήνυση που της έκλεψα την ιδέα και τα δικαστήρια της Αργεντινής που κατοικοεδρεύει μου πέφτουν κομάτι μακριά,  κι έτσι κάνω την....Κινέζα (εξ Ελλάδος.....).
Το αρχικό στήσιμο των έργων είναι πάντα το ίδιο. Μπαλάκια από χαρτοπολτό, ενωμένα με χαρτοταινίες και στο σχήμα που θα έχουν τελικά. Δηλ. τρία μπαλάκια χάρτινα στερεωμένα ημικυκλικά κι ένα μπαλάκι από πάνω στη θέση του κεφαλιού. Για να παραθέσω καμιά φωτό για να είμαι πιο παραστατική...... 
Μετά ακολουθεί το ντύσιμο με τον home made χαρτοπολτό μου (γνωστή διαδικασία, δεν χρειάζονται φωτό, στοκάρισμα, αστάρωμα, βάψιμο, στόλισμα) και δημιουργούνται αυτές οι πανέμορφες αρχοντόγατες....
Και μία τελευταία αναμνηστική με όλο το θίασο .....επί σκηνής
Μη μου πείτε πως δεν σας εντυπωσίασα.......και πού να δείτε και τη συνέχεια (σε προσεχείς αναρτήσεις.......)

Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2012

ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΓΙΑ ΧΑΡΤΟΠΟΛΤΟ (γατάκι)


Σήμερα σκέφτομαι να σας κολυμπήσω σε πιο βαθιά νερά και να σας συμπαρασύρω στην άκρως γοητευτική (για μένα τουλάχιστον....) περιπέτεια που ακούει στο καθόλου γοητευτικό όνομα.....<<χαρτοπολτός>> (κοιτάξτε τί αισχρά εισαγωγικά βρήκα κι έβαλα.....τς τς τς). Άλλωστε το οφείλω και στις πιο παλιές φιλενάδες που μου ζητούσαν λεπτομέρειες για τη μαγική τέχνη μου. Κανονικά θα έπρεπε να ξεκινήσω με πληροφορίες για την παρασκευή του υλικού αλλά επειδή αυτή την εποχή δεν ασχολούμαι με ...ατσαλιές και βρωμιές (γιατί όντως είναι φασαριόζικη και βρώμικη ιστορία) και θα ήθελα να έχω κάποιες φωτό από την όλη διαδικασία παραγωγής, λέω να μπω κατ’ ευθείαν στο θέμα και να σας το χρωστάω εν καιρώ (άλλωστε αυτή την εποχή όλοι χρωστάμε.....αχ...βαχ...και τούμπαλιν). Και για παράδειγμα, θα σας δείξω πώς κάνω ένα μικρό γατάκι.
Τσαλακώνω λοιπόν φύλλα εφημερίδας και κάνω μία μικρή μπάλα που την στερεώνω με χαρτοταινία. Αυτό θα είναι το κεφαλάκι του. Με τον ίδιο τρόπο και κάνοντάς το πιο μακρουλό, φτιάχνω και το κορμάκι του. Ας το δούμε καλύτερα με εικόνες.....
Μπήγω στο κορμάκι του δυο ξυλάκια για να στερεωθεί το κεφαλάκι.....
Κι έφτασε η ώρα να εφαρμόσω τον χαρτοπολτό μου, που μοιάζει με χοντροκομμένη γκρίζα πλαστελίνη......
Το γατάκι φόρεσε τη στολή του χαρτοπολτού και τώρα μένει να το συμπληρώσω με τα αυτάκια, την ουρίτσα και μια υποψία από.....ποδαράκια στο κάτω μέρος της κοιλιάς του.....έτσι
Το γατί έτοιμο και καμαρωτό περιμένει την περαιτέρω επεξεργασία, στοκάρισμα, τρίψιμο, αστάρωμα και τελικό βάψιμο με ακρυλικά. Στο τέλος ακρυλικό βερνίκι νερού κι έτοιμο.....
Με τον ίδιο τρόπο έγιναν κι αυτά......
.....Κι αυτά τα ερωτευμένα γατόνια....
 Κι αυτά τα στυλάτα...γκαρσόνια....




....και άλλα πολλά που θα σας δείξω εν καιρώ.......(μαζί με τη συνταγή του χαρτοπολτού)


Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

ΚΕΡΑΜΙΔΙΑ Vintage


Κάποτε που έκανα τον οικοδόμο (του δικού μου σπιτιού καλέ....) κι εκεί που με έχανες...στις μάντρες με τα υλικά θα με έβρισκες, μια μέρα εντελώς τυχαία έπεσα πάνω σε ένα μεγάλο σωρό με παλιά κεραμίδια από κατεδάφιση.  Ξέρετε, εκείνα τα κάπως μικρά βυζαντινού τύπου, που κανένα δεν ήταν ίδιο με το άλλο.  Και παρ’ όλο που ήταν στο κακό τους το χάλι, στραβοχυμένα, ραγισμένα, τσουγκρισμένα,  μαυρισμένα από την πολυκαιρία και κουτσουλισμένα από τα πουλάκια, δεν σας κρύβω ότι έκαναν την καρδούλα μου να φτερουγίσει. Θυμάμαι ότι τα περιεργαζόμουν με κάποια συγκίνηση γιατί ένιωθα την ιστορία που κουβαλούσαν αφ’ ενός  αλλά και γιατί το πολυμήχανο μυαλό μου άρχισε να σκαρφίζεται διάφορες ιδέες για τη μελλοντική, διακοσμητική αυτή τη φορά, χρήση τους. Αγόρασα καμιά δεκαριά, τα πήγα σπίτι (ο «άλλος» μουρμούραγε στο δρόμο γιατί του μαγάριζα λέει το αμάξι.... σιγά τ’ αυγά), τα έπλυνα με σκληρή βούρτσα και άρχισα να καλλιτεχνίζομαι. Στα περισσότερα έκανα ντεκουπάζ βυζαντινές εικόνες (από το θησαυροφυλάκιο του ιντερνετ) και σε κάποια κόλλησα άνθη (καθ’ ότι ρομαντική ψυχή....). Μετά τις κόλλες ακολούθησε το ακρυλικό βερνίκι νερού και στο τέλος αγγάρεψα τον γκρινιάρη κύριο που σας έλεγα και μου άνοιξε τρυπούλες με το τρυπάνι του, όπου πέρασα κορδόνι με κόμπο εξωτερικά, για το κρέμασμα. Υπάρχουν αρκετά ακόμα στο εξοχικό, πλυμένα κι αποθηκευμένα και τους έχω υποσχεθεί ότι από το Πάσχα που θα μετακομίσω εκεί για κάνα εξάμηνο (πρώτα ο Θεός να λέμε.....) θα τα περιποιηθώ κι αυτά καταλλήλως, και δεν θα τα γνωρίζει ούτε η μάνα τους......


Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

ΠΙΑΤΑ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ


 Όταν έκανα τη....διατριβή μου σχετικά με τα χρώματα των τοίχων, διάβασα κάπου ότι στους χώρους εστίασης βάφουμε συνήθως με πορτοκαλιά χρώματα για να μας ανοίγει, λέει,  η όρεξη. Εγώ όμως πήδηξα τη σελίδα με τα πορτοκολιά, έκανα ότι δεν τη διάβασα κι επειδή εμένα η ρημάδα η όρεξη δεν μου κόβεται εύκολα, σκέφτηκα να βάλω ένα πρασινάκι σε έναν μόνο τοίχο της κουζίνας μου, αυτόν που μου έρχεται στη μούρη κατ’ ευθείαν μπαίνοντας. Σαν χρωματάκι με ικανοποίησε ήταν όμως εντελώς άδειος. Ετσι σκέφτηκα να τον στολίσω με ...τί άλλο ????.......με πιατάκια καλέ ....στην κουζίνα είμαστε άλλωστε.... Και για να μην βάλω τίποτε πορσελάνινα ή πήλινα και μου πέσει κάποιο στο κεφάλι κι ορφανέψει το...μπλογκόσπιτο, σκέφτηκα να φτιάξω μερικά χάρτινα, σαν κι αυτό ας πούμε......  


 


 Πρώτα το έβαψα σε ένα ανοικτό σοκολατί χρωματάκι, κι έγινε έτσι......



Μόλις στέγνωσε το πέρασα ένα χέρι αρκετά παχύρρευστη ατλακόλ και την άφησα να στεγνώσει πολύ λίγο όμως, κι έγινε έτσι......


Αμέσως μετά περάστηκε με ένα γλυκό εκρού χρωματάκι κι άρχισα να το στεγνώνω με το πιστολάκι μαλλιών (βιάζομαι κιόλας η κυρία......) κι άρχισαν να εμφανίζονται τα σκασίματα.....(κρακελέ)

                                           
 
Τέλος κόλλησα επάνω τους διάφορα....κουζινίστικα θέματα (φρούτα, λαχανικά κλπ.) κι έκανα αυτά τα νόστιμα πιατάκια.....
 
                                                
                                                                                                    
........και τα κόλλησα με blue tac στον πράσινο τοίχο της κουζίνας μου που ήταν άδειος.....
                                                                                                                  








  Μια μικρή συμβουλή......αν το κάνετε κι εσείς, προτιμείστε πλαστικά πιατάκια που είναι πιο ντούρα, γιατί με τα νερά των πλαστικών και της ατλακόλ πετσικάρουν (στραβώνουν) λίγο.