Πέρασε κιόλας ένας χρόνος

Πέρασε κιόλας ένας χρόνος........

....Απ’ τη βραδιά που έκανα την τελευταία μου ανάρτηση και ντρέπομαι πολύ γι’ αυτό, που οφείλεται βέβαια και στη δική μου αμέλεια (αράχνες έπιασε το blogόσπιτό μου....) αλλά και στις υποσχέσεις των παιδιών μου ότι θα με βοηθήσουν να το αναμορφώσω.  Βλέπετε δεν μπορούσε να ξεκινήσει η ανακαίνιση αν δεν έβαζαν το έμπειρο χεράκι τους.  Μέχρι τώρα έμπαινα καθημερινά σε δεκάδες blogs και ναι μεν τα θαύμαζα αλλά και μ’ έτρωγε η ζήλια για την τάξη και τον  πλούτο των θεμάτων τους. Τι κείμενα.....τι φωτογραφίες.....τι μουσικές.....τι αναφορές και παραπομπές σε άλλες σελίδες. Και μετά γύριζα και στο δικό μου και μ’ έπιανε...κατάθλιψη. Φτώχια και κακομοιριά.....Ούτε αρχεία, ούτε τίποτα. Και μου λέγανε τα «καλόπαιδα»....Γράψε εσύ κάτι και μετά θ’ ανεβούμε εμείς να στο φτιάξουμε. Μπούρδες....τους είδατε εσείς ????......Άλλο τόσο τους είδα κι εγώ. Στενός κορσές τους είχα γίνει. Κι από πάνω είχα και τις φιλενάδες που όλο με παρακινούσαν να συνεχίσω. Λες και δεν ήθελα.......

Τεσπά.....ας σταματήσω τη γκρίνια κι ας ευχηθώ με τη νέα χρονιά να μπουν τα πράγματα στη θέση τους και ν’ αποκτήσω κι εγώ επιτέλους ένα αξιοπρεπές σπιτάκι.

Πάρτε τώρα μερικά φιλιά και τις ευχές μου για ένα καλότυχο νέο έτος και υπόσχομαι σύντομα να επιστρέψω δριμύτερη.