Μια σύγχρονη...factotum

Εεεε….λοιπόν βρήκα επιτέλους τη λέξη που ταιριάζει στη….μεγαλοφυΐα μου…….Διάβαζα κάπου ότι ο….τάδε καλλιτέχνης (έλεγε το όνομά του) είναι ένας σύγχρονος factotum.  Και στο καπάκι η μετάφραση……Ένας σύγχρονος πολυτεχνίτης… Εδώ και καιρό λοιπόν με απασχολούσε και μένα το θέμα….….Πώς να χαρακτηρίσω τον εαυτό μου ????.....πώς να αυτοπροσδιοριστώ, ως καλλιτέχνης φυσικά. Γιατί κατά τα άλλα έχω καταλήξει προ πολλού. Μια μεσήλικη (και βάλε……) συνταξιούχος, νοικοκυρά, που ψάχνει απεγνωσμένα να βρει  λίγο ελεύθερο χρόνο να τον αφιερώσει στον εαυτό της. Και μην φανταστείτε τίποτε κομμωτήρια, μανικιούρ, πεντικιούρ, σπα και διάφορα άλλα τέτοια μάταια……Απλά, λίγο χρόνο για να χαλαρώσει, να δημιουργήσει και να εκφραστεί καλλιτεχνικά. Κάτι που έκανα άλλωστε από τα παιδικά μου χρόνια. Κάποια στιγμή λοιπόν που αποφάσισα να εκδηλώσω τα καλλιτεχνικά απωθημένα μου, ξεκίνησα με τη ζωγραφική. Νομίζω ότι η ζωγραφική είναι μέσα στο αίμα μου. Και για να μην φανταστείτε ότι είμαι τόοοοοσο μεγάλο ψώνιο, όταν λέω μέσα στο αίμα μου εννοώ ότι γεννήθηκα με τη μεγάλη αγάπη, λατρεία θα το έλεγα, για κάθε τι όμορφα απεικονισμένο. Αλλά υπήρξα άτυχη. Γιατί αν μεγάλωνα τη σημερινή εποχή, με τους παιδικούς σταθμούς, τα προνήπια, τα νήπια, τις συμβουλευτικές γονέων, που τους βοηθούν να αναγνωρίζουν τα τυχόν ταλέντα των παιδιών τους, σίγουρα κάποιος χριστιανός θα μπορούσε να διακρίνει έναν καλλιτεχνικό σπόρο…..στο σπόρο που θα είχε μπροστά του. Δηλ. εμένα…..Αλλά τότε που εγώ μεγάλωνα,  από τα σπάργανα βρισκόμασταν κατ’ ευθείαν στην πρώτη δημοτικού, τα δε καλλιτεχνικά θεωρούνταν  η ώρα της…..παιδικής  χαράς  και από τους δασκάλους και από τους μαθητές . Όταν μάλιστα αφιέρωνα τον ελεύθερο χρόνο μου στη ζωγραφική, η μάνα μου με κατακεραύνωνε με σχόλια του τύπου…..πρώτα κάνουν τα μαθήματά τους και μετά ζωγραφίζουν…..ή αυτά που κάνεις δεν θα σου φέρουν φαγητό…..

Αφήστε δε το άλλο το παροιμιώδες που έλεγαν εν χορώ και οι δύο γονείς μου…..Οι περισσότεροι  καλλιτέχνες πέθαναν στην ψάθα. Αυτή η  ψάθα φάνταζε στο μυαλό μου σαν άγνωστος τόπος. Κι επειδή μέχρι εκείνη την ηλικία  εγώ από ψάθα γνώριζα μόνο τα ψάθινα καπελάκια, τις ψάθινες ομπρέλες των πλαζ της εποχής..…..άντε και τις ψάθινες καρέκλες που μας επισκεύαζε κάθε τόσο ο γύφτος που περνούσε από τη γειτονιά μας, είχα καταλήξει ότι η λέξη ψάθα είναι κάτι σαν….γεωγραφικός προσδιορισμός. Και παραμυθιαζόμουν ότι η ψάθα είναι ένα μέρος, κάτι σαν νησί εξορίας το φανταζόμουν, στο οποίο κατέληγαν να πηγαίνουν όλοι οι ζωγράφοι για να αφήσουν εκεί την τελευταία τους πνοή. 

Πάντως, για να γυρίσω στο θέμα μου, όταν πριν από λίγα χρόνια είπα μέσα μου ότι θ’ αρχίσω να ζωγραφίζω (το ενδεχόμενο να πεθάνω στην…ψάθα είχε από καιρό εκλείψει γιατί είχα ήδη εξασφαλίσει το μέλλον μου) το έκανα με πολύ μεγάλο κέφι για ένα διάστημα, αλλά στην πορεία  ανακάλυψα δεκάδες άλλα πράγματα που η δημιουργία τους  με γέμιζε χαρά και υπερηφάνεια. Από αυτά, το ντεκουπάζ ήταν μια πολύ ωραία ανακάλυψη και σε λίγο καιρό δεν υπήρχε επιφάνεια στην οποία να μην έχω παρέμβει με αυτή την τεχνική. Ήταν η εποχή που δεν είχα αφήσει, ποτήρι, πιάτο, καθρέφτη, κεραμίδι, χαρτόκουτο, δίσκο που να μην έχει επάνω του διάφορες…χαλκομανίες (έτσι τις ήξερα εγώ μέχρι τότε……) Τελευταία υποψήφια θύματα αυτής της μανίας μου, οι εσωτερικές πόρτες του εξοχικού. Τώρα ψάχνω το θέμα….το σίγουρο είναι ότι κι αυτές δεν πρόκειται να μου ξεφύγουν. Ο άντρας μου λέει ότι σε λίγο καιρό θα έχουν ζωγραφιές από τα χεράκια μου ακόμα και τα …..σώβρακά του.   

Το ψευτοβιτρώ επάνω σε γυάλινες επιφάνειες, πιάτα, ποτήρια  κλπ  υπήρξε μια δεύτερη μεγάλη μου αγάπη. Ήταν η εποχή που γέμισα τον κόσμο με ποτήρια ζωγραφισμένα με χρώματα γυαλιού, που έπαιζαν το ρόλο κηροπηγίων. Όπως επίσης και ποτήρια καλυμμένα με ριζόχαρτο (χαρτί με ίνες για την ακρίβεια) που επίσης μετατράπηκαν σε ρεσώ. 

ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΗΡΘΕ Ο….ΕΡΩΤΑΣ…..που ακούει στο μαγικό όνομα ΧΑΡΤΟΠΟΛΤΟΣ. Και πώς προέκυψε αυτό ????.....μέσα από το ιντερνέτ, και κάποια φόρουμ ερασιτεχνών κυρίως καλλιτεχνών (ας είναι όοοοοολοι τους καλά…….) έμαθα για την εφαρμογή αυτής της μαγευτικής και πολύπτυχης τεχνικής. Που εμπεριέχει και γλυπτική αλλά και ζωγραφική. Κι έτσι ανακάλυψα ότι εκτός από….ζωγράφος (μη πω καμιά κουβέντα……) κρύβω μέσα μου και μια …..γλύπτρια, η ψωνάρα….(για να μη πω τίποτα χειρότερο….)άρχισα λοιπόν να συγκεντρώνω τόμους ολόκληρους από εφημερίδες,  ψώνισα τόνους χαρτιού περιτυλίγματος ψωμιού και παπουτσιών, δεν άφησα γκρίζο χασαπόχαρτο να μου ξεφύγει, θερμοπαρακαλούσα τους αυγουλάδες της λαϊκής να μου χαρίσουν τις αυγοθήκες τους  (κάνουν τον πιο βελούδινο χαρτοπολτό που υπάρχει ) και μετά άρχισα το μάδημα και το μούλιασμα σε βραστά νερά. Αποφάσισα να θυσιάσω το παλιό μου μιξεράκι (μούλτι) στο βωμό της νέας μου τέχνης κι αγόρασα καινούριο για τα φαγητά μου. Με το  μιξεράκι μου διέλυα τα μουλιασμένα χαρτιά και μετά τα σούρωνα από τούλια και στο τέλος τα αναμίγνυα με διάφορες κόλλες, ταπετσαρίας, πλακιδίων, κρυσταλλιζέ. Έτσι έφτιαχνα μεγάλες ποσότητες σπιτικού χαρτοπολτού  και δεν αγόραζα τον έτοιμο που είναι και ακριβούτσικος.  Η δε οικογένεια από θαύμα γλίτωσε τη….δηλητηρίαση γιατί πάνω στον πάγκο της κουζίνας μαζί με τα φαγιά ήταν αραδιασμένα και τα κεσεδάκια μου με τις διάφορες κόλλες, που έμοιαζαν με ολόφρεσκα ολόπαχα γιαουρτάκια…..Παράλληλα,  άρχισα να συγκεντρώνω τα πιο ετερόκλητα υλικά που υπάρχουν για να τα χρησιμοποιώ για το πρώτο στήσιμο των έργων μου (σκελετό) κι έτσι γέμισα σακούλες με τελειωμένα ρολά χαρτιού κουζίνας, χαρτιού τουαλέτας, μπουκάλια γάλατος, κεσεδάκια από γιαούρτι, εύκαμπτα σύρματα για το σκελετό  και ό,τι άλλο φανταστεί ο νους σας. Κατάντησα να μην πετάω σχεδόν τίποτα. Κάθε φορά που ο άντρας μου με έβλεπε να περιεργάζομαι με εμβρίθεια ένα άχρηστο κατά τα άλλα αντικείμενο, μια συσκευασία φυτίνης  ας πούμε, κούναγε το κεφάλι του. Ποιος ξέρει τι κατεργάζεται η κουρούπα της αυτή τη στιγμή ……θα σκεφτόταν ο χριστιανός. Πρώτο, αγαπημένο αντικείμενο που σκέφτηκα να μιμηθώ με τον σπιτικό χαρτοπολτό μου…..το ρόδι. Δεν ξέρω πώς την είδα τη δουλειά. Επειδή μου αρέσει πολύ σαν φρούτο ????......επειδή το βρίσκω πολύ διακοσμητικό και κατάλληλο για ωραίες συνθέσεις με αποξηραμένα μαζί με κεριά ???....επειδή πλησίαζαν Χριστούγεννα ??????.....Τέλος πάντων, σημασία έχει ότι φέτος κλείνω 2 χρόνια με αυτή την ενασχόληση και θα έχω φτιάξει τουλάχιστον 300 κομμάτια, τα περισσότερα δωρισμένα σε φίλους και γνωστούς. Άμα έχω κέφι τα στολίζω με μεταξωτές κορδελίτσες και κάποιο γούρι. Έτσι για το καλό….ιδίως αν τα δωρίζω σε περιόδους εορτών.  Στη συνέχεια πήρε σειρά το ζωικό βασίλειο, γατούλες, σκυλάκια,  πιγκουίνοι, μέχρι και σκατζοχοιράκια είναι στα σκαριά. Ακολούθησαν οι δίσκοι, τα πιάτα και τέλος…..κρατηθείτε ….οι προτομές. Δεν ξέρω πού θα με βγάλει αυτή η ιστορία αλλά νομίζω ότι έρχεται πρώτη στην καρδιά μου. Και δεν θεωρώ ότι με ξεκόβει  από τη ζωγραφική γιατί τα περισσότερα έργα μου, μετά την κατασκευή τους βάφονται και ζωγραφίζονται. Γι’ αυτό την χαρακτήρισα πολύπτυχη. Όσο την δουλεύεις, τόσες περισσότερες ιδέες για να την εφαρμόσεις σου έρχονται…….Κι επειδή μου αρέσει πολύ ό,τι μαθαίνω να το δείχνω και στους άλλους, σκέφτομαι να κάνω και τη δασκάλα στην τεχνική του χαρτοπολτού……τρομάρα μου.  Να κάνω ένα βιντεάκι ας πούμε που να δείχνω την τεχνική και το αποτέλεσμα  βήμα βήμα. Θα δούμε…..αν βρω χρόνο, κι αν με βοηθήσουν τα παιδιά μου στα…κομπιουτερίστικα ίσως το καταφέρω…...Επειδή λοιπόν προβληματίστηκα σχετικά με τις καλλιτεχνικές μου ενασχολήσεις , στην αρχή κατέληξα να θεωρώ τον εαυτό μου έναν απλό χειροτέχνη που καταπιάνεται σχεδόν με τα πάντα…..αλλά σήμερα έτυχε να διαβάσω γι’ αυτόν τον καλλιτέχνη που χαρακτηρίζεται ως factotum, δηλ. πολυτεχνίτης……και είδα ότι και σε μένα ταιριάζει γάντι.