ΛΕΜΟΝΑΚΙ....μυρωδάτο

Τί να πω πάλι γι’αυτόν τον ευλογημένο καρπό της ελληνικής γης που μαζί με την ελιά και το αμπέλι αποτελούν το κορυφαίο τρίπτυχο της ελληνικής φύσης (κατά τη γνώμη μου πάντα.....)

Για το λεμόνι λοιπόν θα μιλήσουμε σήμερα και για τους ποικίλους τρόπους χρησιμοποίησής του. Τουλάχιστον όπως έχω μάθει εγώ να το ξεζουμίζω (στην κυριολεξία....).

Οι λεμονιές και τα λεμόνια τους ποτέ δεν έλειπαν από τους κήπους μας. Παρ’όλα αυτά, και όπως λέει και η γνωστή έκφραση «τα λεφτά πάνε στα λεφτά».....έτσι συνέβη και σε μας (όχι όμως με...λεφτά) αλλά με λεμόνια. Κάθε τόσο, όλο και κάποιος φίλος μας κουβαλάει μερικές τσάντες από την παραγωγή του.

Τις προάλλες λοιπόν που κατέφθασε νέο φόρτωμα στο σπίτι, χάρισα τα μισά  και τα άλλα μισά τα περιποιήθηκα ανάλογα.

Κατ’αρχήν έτριψα αρκετά με τον τρίφτη για να πάρω το ξύσμα τους με το υπέροχο άρωμα, που εν συνεχεία μπήκε σε σακουλάκια στην κατάψυξη για μελλοντική χρήση (γλυκά, σαλάτες κλπ.)

Ακολούθως, τα περισσότερα απ’αυτά τα έστιψα και τα έκανα λεμονάδα με δύο τρόπους. Σύμφωνα με τον πρώτο τρόπο ένωσα τόσα ποτήρια ζάχαρη όσα ποτήρια ήταν και ο χυμός. Πολύ καλό ανακάτεμα για να διαλυθεί η ζάχαρη και μετά σε γιάλινα μπουκάλια στο ψυγείο. Για να σερβίρουμε βάζουμε ένα μέρος χυμό με τρία μέρη παγωμένο νερό....και στην υγειά μας.....τη δροσιά της να 'χουμε που έλεγα κάποτε κι εγώ το μικρομέγαλο μιμούμενη τη μάνα μου και τις φιλενάδες της.....

Ο δεύτερος τρόπος έχει περισσότερο τζέρτζελο. Φτιάχνουμε πρώτα ένα σιρόπι με νερό και ζάχαρη  και μετά ρίχνουμε μέσα και το χυμό να πάρει μια βράση....οπότε βιταμίνες πάπαλα.....Εγώ προτιμώ τον πρώτο τρόπο διότι τυγχάνω και του...ευκόλου.

Ακολουθεί το υπέροχο γλυκό λεμόνι που το κάνω με ξυσμένα λεμόνια, βρασμένα και ξεπικρισμένα ολόκληρα και μετά κόψιμο σε λεπτές λωρίδες  και βράσιμο με ζάχαρη, ένα ξύλο κανέλλα και νερό. Εννοείται μαζί με το εσωτερικό που μεταβάλλεται όχι σε σιρόπι αλλά σε ένα παχύρρευστο ζελέ. Προσοχή μόνο στο λευκό μέρος της φλούδας γιατί δεν είναι όλα τα λεμόνια από το ίδιο σόϊ και μετά μπορεί να δοκιμάσετε την πίκρα της ζωής σας. Πριν το επιχειρήσετε κάντε πρώτα ένα πείραμα με ένα λεμόνι και μετά προχωρείτε ακάθεκτοι στην επιτυχία.....

Κι εκεί που νομίζετε ότι τέλειωσαν τα βάσανα των πολύπαθων λεμονιών και η νοικοκυρά κρέμασε επιτέλους την ποδιά της....την πατήσατε.

Διότι η καλή νοικοκυρά (που μπορεί να βγάλει ακόμα και από τη μύγα ξύγκι...μπλιαχ) δεν σταματάει στις στιμμένες λεμονόκουπες αλλά  τους επιφυλάσσει  και άλλη μία επεξεργασία αφανισμού.

Κάπου διάβασα τις προάλλες ότι μπορούμε να ψιλοκόψουμε τις ξεζουμισμένες λεμονόκουπες, να τις βάλουμε σε μια μπουκάλα με μεγαλούτσικο στόμιο, να ρίξουμε μέσα ένα λίτρο νερό, ένα φακελλάκι  ξερή μαγιά, μισή κούπα καστανή ζάχαρη (μαύρη έλεγε η συνταγή αλλά εγώ έβαλα καστανή γιατί αυτήν είχα.....και πήγαινε και με τα μαλλιά μου), να το αφήσουμε περίπου 2 εβδομάδες να γίνει η σχετική ζύμωση και στο τέλος, αφού το σουρώσουμε απ’όλο αυτό το scrap, θα έχουμε ένα εξαιρετικό καθαριστικό με χίλιες χρήσεις.

Συγκεκριμένα, ο υδραυλικός δεν θα ξαναματαδεί την πεντάρα μας γιατί θα έχουμε πάντα καθαρές αποχετεύσεις, μια μικρή δόση στο πλυντήριο θα το κάνει αστραφτερό μαζί με τα ρούχα φυσικά, τα τζάμια μας θα γίνουν αόρατα αλλά και τα φυτά μας θα πάρουν τα πάνω τους. Το δοκίμασα και όντως είναι εξαιρετικό και οικολογικό. Κάτι έλεγε και για λοσιόν προσώπου ....αλλά εκεί κώλωσα να σας πω την αλήθεια γιατί δεν ήθελα να διακινδυνεύσω την ομορφάδα μου. Ζητούνται εθελόντριες που μετά θα αμειφθούν....και θα τις γράψει και η ιστορία (και τα ιατρικά χρονικά....)

Τελικά από δυό τεράστιες τσάντες λεμόνια πέταξα μόνο ένα σουρωτήρι κουκουτσάκια.

Εεεεε....δεν μπορεί......κάτι απ’όλα τα παραπάνω θα σας αρέσει να το κάνετε. Μην βλέπετε εμένα που είμαι τρελή και πέρασα όλο το περασμένο Σάββατο στο νεροχύτη.....(απέκτησα όμως υπέροχα κρινοδάκτυλα).

Φιλιά πολλά.