ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΑ......ΤΕΛΟΣ

Την Κυριακή που μας πέρασε αποχαιρετήσαμε τις Αποκριές και τα Καρναβάλια, κι εγώ η αναποδιασμένη, αντί να στρωθώ και να γράψω κάτι γι’αυτά στην ώρα τους, θυμήθηκα να κάνω ανάρτηση με ένα θέμα σχετικό, τώρα που τελείωσε το πανηγύρι.

Ο λόγος βέβαια, είναι ένα έργο που μου προέκυψε από το πουθενά, συγκεκριμένα από ένα λάθος που έκανα σε ένα έργο μου από χαρτοπολτό.

Είχα ξεκινήσει λοιπόν να σκαρώνω μία κυρία από το περασμένο καλοκαίρι. Κάθε τόσο την πασπάτευα για να της δώσω την τελική της μορφή. Όμως η κυρία κλώτσαγε. Μου έκανε τη δύσκολη. Τη μια ο λαιμός της, μακρύς και κοκκαλιάρικος σαν ξεπουπουλιασμένο φλαμίγκο της Πρέσπας. Την άλλη η κεφάλα της που κάθε τόσο της πρόσθετα διάφορα....μαλλιά, κορδέλες, κότσους περίτεχνους. Ήρθε κι έγινε ένα τέρας της Κολάσεως. Δυσανάλογο με το μπούστο της, όλο μπάταρε πότε μπρος και πότε πίσω. Και μια μέρα μου έσπασε και την κούπα με τον καφέ μου και με έκανε και χάλια. Τότε είπα....μέχρις εδώ. Και βουτάω το ηλεκτρικό μαχαίρι της κουζίνας και της ρίχνω έναν αποκεφαλισμό....τύφλα να ‘χουν οι αποκεφαλισμοί του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς (πάλι καρφώθηκα.....). Μόνο που ο δήμιος ήταν τόσο ατζαμής που μάτωσαν και τα δαχτύλια του....  Κι έτσι έμεινα με ένα ακέφαλο μπούστο και μια ασώματο κεφαλή. Φυσικά δεν το πέταξα. Τόσο κόπο είχα κάνει....

Και μπαίνει εντός μου, που λέτε, το πνεύμα της Αποκριάς , την ώρα που έπνεε τα λοίσθια (η Αποκριά....) και μου υπαγόρευσε να το κάνω κεφάλι Αρλεκίνου.

 Η αρχική ιδέα μου να το βάψω μονόχρωμο σε μπρονζέ, σαν το μνημείο του Πολυτεχνείου και να στολίσω (λέμε τώρα...) ένα ράφι της βιβλιοθήκης, απορρίφθηκε  ομόφωνα από την προκριματική επιτροπή (είπαμε...τα τρία καμάρια μου), η οποία, επίσης ομόφωνα θεώρησε ότι έπρεπε να το πετάξω γιατί πολύ αγριευότανε όταν το έβλεπε πάνω στον πάγκο εργασίας.  Δεν περίμενα να έχει τέτοια εξέλιξη το έργο γι’αυτό και δεν φωτογράφησα το μακάβριο θέαμα πριν αρχίσω τους καλλωπισμούς.

Επειδή το κουζινομάχαιρο δεν υπάκουε, του είχε κάνει ένα λοξό κόψιμο (τζάμπα πήγαν τα μαθήματα από την τηλεοπτική σειρά...) οπότε σκέφτηκα να κάνω μία βάση για να το στηρίζει αλλά και να δίνει την εντύπωση του γιακά της στολής του αρλεκίνου (και να διασκεδάζει και την εντύπωση του αποκεφαλισμού....)

Γι’αυτό το σκοπό επιστρατεύτηκε ένα αλουμινένιο ταψάκι από μπακλλλλαβά (τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο....) που ντύθηκε κι αυτό με χαρτοπολτό και φυσικά ζωγραφίστηκε.

Και για να μην έχετε αγωνία τί απέγινε το ακέφαλο μπούστο, σας πληροφορώ ότι κατασκευάστηκε και τοποθετήθηκε νέα κεφαλή (σωστή αυτή τη φορά...) οπότε το έγκλημα καλύφθηκε (και παραγράφηκε) και το θρίλερ έλαβε τέλος.

Καλή Σαρακοστή να περάσουμε. Σας φιλώ.