Ήταν
το μεγαλύτερο από τα έξι παιδιά ενός ιερωμένου που ήταν και
ράφτης. Πρέπει να γεννήθηκε στο χωριό
της μάνας του, τους Μελισσουργούς της Άρτας. Η καταγωγή του όμως από τον πατέρα
του ήταν το Παχτούρι Τρικάλων. Χωριό αργυροχρυσοχόων και κτηνοτρόφων, που το
είχαν καταστρέψει οι ληστρικές συμμορίες Τουρκαλβανών.
Όταν
το χωριό ανασυγκροτήθηκε πάλι, ο παπάς (και ράφτης...) πήρε την παπαδιά του και
τα έξι παιδιά του και γύρισε στο χωριό του σαν εφημέριος.
Όμως
ο παπάς απεβίωσε, σχετικά νέος, οπότε η παπαδιά με τα έξι ορφανά παπαδόπουλα
γύρισε πίσω στο χωριό της (τους Μελισσουργούς) για να τη βοηθήσουν τ’αδέλφια
της ν’αναστήσει τα παιδιά της.
Το
μεγαλύτερο, ο Βασίλης, παιδί φιλοπρόοδο και σοβαρό, εστάλη από τους θείους του στα Γιάννενα για
να σπουδάσει στη Ζωσιμαία Σχολή.
Μετά
πήγε στη Ρουμανία και στη Ρωσία, που ζούσαν άλλοι μπαρμπάδες του και εργάστηκε
για χρόνια σαν γραμματικός (λογιστής) κοντά σε πλούσιους Ρώσους μεγαλέμπορους.
Κατά
την επανάσταση του 1821, όπως όλοι οι Έλληνες της διασποράς που ήξεραν πέντε
γράμματα, κατέβηκε στην Πατρίδα για να συνδράμει στην ανεξαρτησία της από τον
Τουρκικό ζυγό.
(Η επίσημη σημαία -έμβλημα της Φιλικής Εταιρείας)
Πρέπει
να ήταν μυημένος στους σκοπούς της Φιλικής Εταιρίας γι’αυτό κατατάχθηκε σαν
γραμματικός και υπασπιστής του Καπετάν Γρηγόρη Λιακατά, που ήταν γενναιότατος αλλά εντελώς αγράμματος όπως
όλοι σχεδόν οι καπεταναίοι της Επανάστασης.
Κατά
την πολιορκία του Μεσολογγίου, το σώμα του Καπετάν Λιακατά κλείσθηκε στο νησάκι
Ντολμά, απέναντι από το Αιτωλικό και στην τελική ηρωϊκή τους έξοδο (28
Φεβρουαρίου 1826) σκοτώθηκαν οι περισσότεροι.
Μεταξύ αυτών και ο Καπετάν Λιακατάς
και ο υπασπιστής-γραμματικός....
Ο Βασίλης Παπαράπτης ήταν αδελφός του προπάππου μου Γεωργίου Παπαράπτη. Δεν
παντρεύτηκε ποτέ και δεν άφησε δικούς του απογόνους, όμως όλοι εμείς, τα
μικρανήψια του ακούγαμε πάντα από τους γονείς μας την ιστορία του από μικρά παιδιά και νιώθουμε πολύ
περήφανοι.
Ο
πατέρας μου όσο ζούσε φύλαγε με σεβασμό το καλαμάρι του και κάποια από τις
παλάσκες του και τώρα που βρίσκονται στα δικά μου τα χέρια, σας τα παρουσιάζω
και αφιερώνω αυτή την ανάρτηση στη μνήμη του.......
Ας
είναι αιώνια.....
Με
πατριωτικούς χαιρετισμούς (λόγω ημέρας και....καταγωγής).
Σας
φιλώ.
Ημερα μνημης η σημερινη,τιμης και ευγνωμοσυνης στους γνωστους και αγνωστους αγωνιστες!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλενη μου, αιμα ηρωικο ρεει στις φλεβες σου,μεγαλη ευθυνη στους ωμους σου!!
Aιωνία η μνήμη του άξιου προγόνου σου,τιμή,δόξα και ευγνωμοσύνη...Δυστυχώς δεν υπάρχουν σήμερα τέτοιοι Έλληνες...Νιώθω κι εγώ υπερήφανη για τον αδερφό του προπάππου σου! Όσο για τις αναρτήσεις σου,τις διαβάζω ανελλιπώς.Οι κατασκευές και οι αναπαλαιώσεις σου επίσης τέλειες.Φιλιά και πολλά χαιρετίσματα,Όλγα
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια Πολλά και Καλά Αφρούλα μου. Το ηρωϊκό αίμα τώρα πια μάλλον έχει ξεθυμάνει. Δε με βοηθάνε και οι καιροί βλέπεις. Γι'αυτό το έρριξα στα καλλιτεχνικά. Πολλά φιλιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου Όλγα. Ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και τα καλά σου λόγια. Χαίρομαι που σου αρέσουν αυτά που φτιάχνω. Και θέλω να μου ευχηθείς να μην με εγκαταλείψει ποτέ η ευχαρίστηση που μου προσφέρουν οι ταπεινές δημιουργίες μου. Σε φιλώ.....και Χρόνια Πολλά και Καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνοιωσα ιδιαίτερο ενθουσιασμό για την πορεία αυτού του Ελληνα ήρωα πατριώτη.Εντυπωσιάστηκα για την σχετικά κοντινή συγγένεια σου !Δικαίως και πολύ σωστά του αφιερώνεις αυτήν την ανάρτηση .Κάθε ένας θα ένοιωθε υπερηφάνεια για ένα τέτοιο πρόγονο!!Φυσικά πανέμορφα τα προσωπικά του αντικείμενα και δεν τα συναντάμε πολύ συχνά!!!!Χρόνια πολλά για αύριο Φιλιά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχεις δίκαιο να είσαι περήφανη για τον πρόγονο σου, χάρη σε αυτούς είμαστε σήμερα ελεύθεροι. Τους χρωστάμε ευγνωμοσύνη και πρέπει να τους μνημονεύουμε. Μπορεί να γκρινιάζουμε σήμερα για την κατάντια μας αλλά η σκλαβιά είναι άλλο πράγμα. Τα λιγοστά κειμήλια που σας άφησε έχουν θέση κοντά στα εικονίσματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλάκια
Ελενίτσα μου Χρόνια Πολλά, δικαίως καμαρώνεις για τον μακρινό σου πρόγονο. Και εμείς μαζύ σου καμαρώνουμε για τους προγόνους μας και τους τιμούμε. Σκέψου μόνο ότι με τους ήρωες της Ελληνικής επανάστασης, σταμάτησαν να εμφανίζονται Ελληνες για τους οποίους θα είναι περήφανες οι επόμενες γενιές.
ΑπάντησηΔιαγραφήσε φιλώ κορίτσι μου με ακόμα μεγαλύτερη εκτίμηση.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΕΛΕΝΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ, ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΗΤΑΝ, ΟΤΙ ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΟΥ.
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΟΡΦΑΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕ ΑΛΛΑ 5 ΑΔΕΡΦΙΑ, ΑΛΛΑ ΑΞΙΟΘΗΚΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΦΙΛΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ!!!
ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΤΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΚΑΙ ΕΙΧΑΝ ΑΚΟΜΗ ΙΔΑΝΙΚΑ!!!!!!!
ΤΩΡΑ ΑΠΟΜΟΙΘΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ΟΛΑ ΚΑΙ ΞΕΡΟΥΜΕ ΟΤΙ ΜΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΛΟΙ!!!!!!
ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΓΙΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!!!
ΤΑ ΚΕΙΜΗΛΙΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥΤΙΜΑ ΠΑΛΑΙΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ!!!!!
ΑΝ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙΣ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΑ ΒΑΛΩ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΜΑΣ!!!
ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ!!!
Καλημέρα 'Εφη μου και χρόνια πολλά για την ημέρα.Όντως φαίνεται περίεργο που έχω σχετικά κοντινή συγγένεια μαζί του (και το επίθετό του)αλλά το πράγμα έχει την εξήγησή του.Όλοι οι άντρες της οικογένειας του πατέρα μου παντρεύτηκαν σε μεγάλη ηλικία. Ο παππούς μου γεννήθηκε το 1860 περίπου και ο πατέρας μου γεννήθηκε το 1912. Ο προπάππος Γιώργος πρέπει να γεννήθηκε γύρω στα 1810 οπότε κι αυτός απέκτησε τον παππού μου σε μεγάλη ηλικία. Βέβαια και στις δύο περιπτώσεις υπήρχαν πολλά μεγαλύτερα παιδιά. Γι'αυτό από μικρή μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι είχα δεύτερες εξαδέλφες 80 ετών, όταν εγώ ήμουν περίπου 10...και τα παιδιά τους, εξηντάρηδες τότε με αποκαλούσαν γελώντας "θεία". Μεγάλο μπάχαλο μιλάμε. Αλλά όλα αυτά είναι εξακριβωμένα. Σου στέλνω τα φιλιά μου και ευχές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Κατερίνα (κυκλάμινο) και χρόνια πολλά. Ναι...είναι ωραία η αίσθηση να έχεις ρίζες από εποχές ηρωϊκές. Επίσης γνωρίζουμε και τους προγόνους της οικογένειας μέχρι δεκάτης περίπου γενιάς πριν από μας. Κι αυτό συμβαίνει επειδή όλοι σχεδόν οι κάτοικοι του χωριού προέρχονται από τον ίδιο γενάρχη και το χωριό του πατέρα μου έβγαλε πολλούς μορφωμένους ανθρώπους, με μεγάλο ενδιαφέρον για την ιστορία του χωριού τους και είναι όλα καταγεγραμμένα. Φιλιά πολλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Μαρία μου και χρόνια πολλά και καλά. Τουλάχιστον ας θυμόμαστε και ας καμαρώνουμε εμείς οι παλιότεροι γιατί από τους νέους ας μην περιμένουμε. Τους έφαγε ο μοντερνισμός και η παγκοσμιοποίηση. Ευχαριστώ πολύ για τον θαυμασμό και την εκτίμηση. Σ'αγαπώ και σου στέλνω πολλά φιλιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΛΕΝΗ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΤΙΜΑΣ ΤΟΝ ΠΡΟΓΟΝΟ ΣΟΥ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΕΡΑ .ΕΠΕΤΡΕΨΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΣΕ ΜΑΣ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΘΟΥΜΕ ΛΙΓΗ ΠΕΡΙΦΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΑΠΕΙΡΗ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ[ΕΓΩ ΔΙΚΑΙΟΥΜΕ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΛΟΓΩ ΚΟΝΤΟΧΩΡΙΑΝΟΙ?]ΜΠΡΑΒΟ ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΑΞΙΕΣ ΙΔΑΝΙΚΑ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΣΕ ΦΙΛΩ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Ρένα μου και χρόνια πολλά. Άλλη γενιά εμείς...βιώσαμε τα παιδικά μας και τα νιάτα μας με διαφορετικό τρόπο. Εγώ μάλιστα από μικρή τρελαινόμουν για παλιές ιστορίες. Κρατούσα σημειώσεις για το γενεαλογικό μας δέντρο και από τους 4 παππούδες μου. Και τώρα όλοι με συμβουλεύονται. Τα κειμήλια μπορείς να τα βάλεις στη συλλογή μας με τα παλιά. Δεν έχω τίποτε άλλο αξιόλογο να εκθέσω. Μπορεί οι ρίζες να είναι ηρωϊκές αλλά κανείς μας δεν προέρχεται από μεγάλο "τζάκι". 'Ανθρωποι της επαρχίας απλοί, εργατικοί και φιλότιμοι ήταν μόνο. Φαμίλιες με πολλά παιδιά αλλά με αρχές και αξίες. Κι έντονο θρησκευτικό συναίσθημα. Σκέφτομαι μάλιστα να κάνω ξεχωριστές αναρτήσεις με τον καθένα απ'αυτούς. Εκείνο μόνο που έχω επισημάνει σε πολλούς από αυτούς ήταν το γεγονός ότι αν και δεν ήταν ιδιαίτερα μορφωμένοι με εγκύκλιες σπουδές, εν τούτοις είχαν πολλά πνευματικά και καλλιτεχνικά ενδιαφέροντα. Ο παππούς από τη μαμά μου έγραφε ποιήματα και είχε αλληλογραφία με τον Άγγελο Σικελιανό. Ο άλλος ο παππούς μου λεγόταν Αναγνώστης γιατί είχε μάθει γράμματα σε μοναστήρι. Ο πατέρας μου έκανε απλοϊκά ξυλόγλυπτα στον ελεύθερο χρόνο του και ζωγράφιζε υπέροχα ζώα. Η μάνα μου κατέγραφε τις εντυπώσεις της από τα ταξίδια της και όταν με έβαζε να τα δακτυλογραφώ έμενα κατάπληκτη από το γράψιμό της..... Από κει φαίνεται κληρονόμησα κι εγώ το γράψιμο και τους.....χαρτοπολτούς χα χα χα. Φιλάκια πολλά Ρένα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Ρίτα μου και χρόνια πολλά και σε σένα. Να αισθάνεσαι περήφανη και γενικώς αλλά και ειδικώς, γιατί η περιοχή μας (Άγραφα και Τζουμέρκα) γέννησε πολλούς λεβέντες ήρωες που η δόξα τους ανήκει σε όλους μας τους Θεσσαλοηπειρώτες...αλλά έχουμε και ιερό καθήκον να τους τιμούμε και να τους μνημονεύουμε. Σε φιλώ πατριωτάκι μου. Να είσαι πάντα καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΕΛΕΝΗ ΜΟΥ !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΟΛΑ ΟΣΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΣΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΟΥ!!!!
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑΥΤΟΥΣ!!!!
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΛΑΙΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΠΟΥ ΕΧΩ, ΜΗ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΣ ΟΤΙ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ¨"ΤΖΑΚΙΑ", ΑΠΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΟΥ ΜΟΥ, ΑΛΛΑ ΗΜΟΥΝ ΤΥΧΕΡΗ ΠΟΥ ΟΙ ΞΑΦΕΛΦΕΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑΝ ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΚΙ ΕΤΣΙ ΤΑ "ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΑ" ΟΛΑ ΕΓΩ!!
ΠΟΛΛΑ ΦΙΛΙΑ!!!!
Πολύ ωραία ανάρτηση Ελένη μου και μπράβο σου που τίμησες τη μνήμη του προγόνου σου ημέρα που είναι!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤους τιμώ κι' εγώ αυτούς τους ήρωες αν και δεν έχω στην οικογένεια μου απ' ό,τι γνωρίζω κανέναν επαναστάτη του '21!!!! Τα κειμήλια που μας έδειξες είναι νομίζω τα πιο ωραία και πιο αυθεντικά απ' όλα όσα έχουμε εκθέσει σ' αυτό το παιχνίδι!!!!
Να είσαι καλά....... Φιλάκια....
Χρόνια πολλά και του χρόνου με υγεία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά, Ελενίτσα! Τιμή και δόξα στους αγωνιστές του '21!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ συγκινητικό το αφιέρωμα στον ένδοξο πρόγονό σου !
Και άκου να δείς κάτι συμπτώσεις: ο δικός μου παππούς από την πλευρά της μητέρας μου ήταν ξυλογλύπτης και φίλος του Σικελιανού! Και από την πλευρά του μπαμπά μου, που ήταν ο μικρότερος από τα 12 παιδιά της γιαγιάς μου, είχα πολύ μεγαλύτερα ξαδέλφια των οποίων τα παιδιά με φώναζαν θεία ενώ εγώ ήμουν 12 ετών κι εκείνα ήταν φαντάροι ή παντρεμένοι !!!!!
Τα κειμήλιά σου είναι πραγματικός θησαυρός!!! Να τα φυλάς σαν τα μάτια σου!
Φιλάκια πολλά !!!!
Αμ, τώρα εξηγείται το πολύπλευρο ταλέντο σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάνε πολύ βαθιά οι ρίζες του.
Έχεις πάρει κάτι από όλους τους προγόνους σου .
Και το αίμα δεν ξεθυμαίνει.Αν δηλαδή θα είχες γαλάζιο θα είχε αλλάξει χρώμα;Είδες κανέναν γαλαζοαίματο να αποποιείται του τίτλου του;
Γεια σου Φιλία μου και χρόνια πολλά. Δεν πειράζει που δεν έχεις πρόγονο που να βαστάει από το '21. Θα μοιραστούμε όλες τον δικό μου. Αφού σας τον συνέστησα και τον μνημονεύσαμε όλες, θα πάρετε κι εσείς το μερτικό σας από τη δόξα του. Σ'ευχαριστώ και σε φιλώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια πολλά και καλά Δημιουργία μου. Να είμαστε όλοι καλά και του χρόνου να ξαναγιορτάσουμε την εθνική μας γιορτή. Ευχαριστώ για τις ευχές και σου στέλνω φιλιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαριαννάκι μου, ευχαριστώ πολύ για τις ευχές. Όσο για τις συμπτώσεις το έχουμε ξαναπεί ότι μας συνδέουν πάρα πολλά εντελώς τυχαία. Χρόνια πολλά για την ημέρα και να είμαστε όλοι καλά και του χρόνου. Σε φιλώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμ τί νόμισες Σωσώ μου, ότι τζάμπα τα πήρα τα γονίδια ???....εμένα είχαν υπ'όψιν τους οι γενετιστές και έκαναν τις ανακοινώσεις τους περί DNA. Και με το γαλάζιο αίμα που είπες, νομίζω θ'αρχίσω να ψάχνομαι μήπως κρατάω και από κανένα βασιλικό οίκο...χα χα χα. Μερικές φορές το βαριέμαι το ψωμί και έχω όρεξη για παντεσπάνι....τυχαίο ???....δε νομίζω. Πάει την ψώνισα. Σ'ευχαριστώ και σου στέλνω πολλά φιλιά.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Είμαστε από καλή γενιά" γράφει σ' ένα ποίημά του ο Ελύτης και στη δική σου οικογένεια αυτό ταιριάζει πολύ! Να είσαι περήφανη και να φυλάς αυτο το θησαυρό, ακόμα πιο πολύ να φυλάς τις μνημες εκείνες και τις ιστορίες που μας δίνουν δύναμη όταν τις ακούμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι του χρόνου!
Νίκη μου, ευχαριστώ πολύ κι εύχομαι να είσαι καλά. Εγώ πιστεύω πάντως ότι η γενιά μου είναι η τελευταία που δίνει σημασία και αξία σε κάτι τέτοια γεγονότα. Κι αυτό βέβαια οφείλεται στα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια που μεγαλώσαμε, στα εντελώς διαφορετικά από σήμερα σχολεία που φοιτήσαμε, στο ότι ρουφάγαμε τις ιστορίες της οικογένειας σαν σφουγγάρια αφού τότε δεν είχαμε άλλους περισπασμούς και πειρασμούς (λέγε με τηλεόραση κλπ....). Γενικά στα απλά και λιτά χρόνια της αθωότητας που βιώσαμε σαν παιδιά. Σε φιλώ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι σου είναι εντέλει η ιστορία; Ένα διάνυσμα από ανθρώπινες ζωές. Και προσωπικές πορείες. Και οικογενειακές αφηγήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετική η ανάρτηση. Να που πέραν όλων των άλλων, έρχεται το μπλογκινγκ να αποτυπώσει ιστορίες που αλλιώς θα είχαν μείνει στο προφορικό και στο μεταξύ μας.
Τα φιλιά μου και ρισπέκτ στον ηρωικό πρόγονο. Και στη μνήμη του.
Πιγκουίνε μου, αγσπημένε....την έμπνευση για να ποστάρω την ιστορία του προγόνου....ΕΣΥ μου την έδωσες με την πρόσφατη ανάρτησή σου για το Μεσολόγγι. Ο πρόγονος ζει πάντα ανάμεσα στην οικογένειά μας. Συχνά πυκνά αναφερόμαστε σ'αυτόν....και πήρα και την παράδοση από τη μάνα μου και τον μνημονεύω ακόμα κι εγώ στα Ψυχοσάββατα. Του το χρωστάμε όχι μόνο για την αυτοθυσία του αλλά και γιατί δεν έκανε δική του οικογένεια. Δεν είναι στις μέρες μας συγκινητικό ?????...Πολλά φιλιά.
ΑπάντησηΔιαγραφή