Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

25η ΜΑΡΤΙΟΥ


 
Μια πολυσήμαντη ημερομηνία.......
Επέτειος της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας.
Ευαγγελισμός της Θεοτόκου.
Ημέρα παρελάσεων και εορτασμών στα σχολειά όλης της επικράτειας.
Παρ’ όλο που πολλές απ’ αυτές τις εικόνες έχουν κάπως ξεθωριάσει στη μνήμη μου (τί να πρωτοχωρέσει κι αυτό το έρμο ....πυκνοκατοικημένο από έννοιες κρανίο),  εν τούτοις θυμάμαι τη λαχτάρα μου να πω το ποίημα μου και να παρελάσω με τη μπλε πλισεδένια φουστίτσα μου και τη λευκή μπλούζα (…κι άσπρη κορδέλα στο μαλλί).
 Καμιά σχέση με τη βαρεμάρα και την αδιαφορία των σημερινών μαθητών να παίρνουν μέρος σε τέτοιες εκδηλώσεις.
Αλλά είπαμε.....άλλες εποχές. Εμείς πηγαίνοντας κάθε μέρα προς τις τάξεις μας, διασχίζαμε έναν τεράστιο διάδρομο γεμάτο με τα πορτραίτα των Αγωνιστών της Επανάστασης του ’21 και νιώθαμε τη ματιά τους απάνω μας....σαν να μας χάϊδευαν με το βλέμμα τους οι παππούδες μας και οι γιαγιάδες μέσα από τις οικογενειακές φωτογραφίες. Τέτοια οικειότητα.....

Όμως η γιορτή αυτή τότε είχε κι άλλη...πιο προσωπική σημασία, γιατί ήταν η ονομαστική γιορτή του πατέρα μου. Και θυμάμαι τη μία γιορτή να καπελλώνει την άλλη. Γιατί τα λευκά παπουτσάκια με τη μπαρέτα, τα κάτασπρα σοσόνια και τα καινούρια ανοιξιάτικα ρούχα έπρεπε ν’ αγοραστούν και για τη σχολική γιορτή αλλά και για τη γιορτή του μπαμπά.
Στο σπίτι δε να γίνεται ο χαμός.......Θυμάμαι τη μάνα μου να κάνει γενική καθαριότητα από μέρες,  να σιδερώνει τα καρεδάκια της και να ετοιμάζει τα γλυκά της..... κανταϊφι ή γαλακτομπούρεκο για το κυρίως γλυκό και έτοιμα σοκολατάκια μαργαρίτα για το πρώτο καλωσόρισμα. Κι επειδή η γιορτή πέφτει πάντα μέσα στη σαρακοστή είχε προνοήσει και για κάποιο νηστήσιμο γλυκό για τις θεούσες φιλενάδες της.  Γέμιζε τις καράφες της και με το λικέρ βύσσινο που έκανε κάθε καλοκαίρι και ήταν πανέτοιμη η κυρία.
Οι επισκέπτες κατέφθαναν στολισμένοι, οι άντρες με τα καλά τους τα κοστούμια και ρεπούμπλικες και οι κυρίες με σκοτωμένες νυφίτσες στο γιακά του ταγιέρ τους, καρφίτσα στο πέτο και ψιλή κάλτσα με ραφή (αυτή η ραφή στην κάλτσα υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα φετίχ των παιδικών μου χρόνων.....αλλά όταν η μαντάμ μου επέτρεψε να φορέσω ψιλή κάλτσα...είχε περάσει η μόδα της).
 Μας έφερναν ως δώρο ποτά (λικέρ, πέπερμιντ, κουαντρώ ή βερμούτ) και γλυκά (πάστες ή ταψιού). Κάποιοι έβγαζαν από τις τσέπες τους και σοκολατίτσες αμυγδάλου για μας τους μικρούς. Λουλούδια δεν θυμάμαι να μας έφερναν γιατί εκείνη την εποχή τα άνθη ήταν για τους αρραβώνες και τα «έξω από ‘δω» (έτσι αποκαλούσε η μάνα μου τις κηδείες...)
Επίσης, τώρα που το θυμάμαι, οι γιορτές ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να γίνονται «συναντήσεις» υποψηφίων γαμβρών τε και νυμφών και η μάνα μου σε τέτοια ήταν....μανούλα (μόνο σε μένα δυσκολεύτηκε αρκετά να παίξει το ρόλο της Βασιλειάδου....το έχω ξαναγράψει).
Το σπίτι γέμιζε κόσμο κι εμείς αδημονούσαμε πότε θα τελειώσει η γιορτή για ν’ανοίξουμε τα κουτιά με τα γλυκά και η μάνα μου για να φορέσει τις παντόφλες της γιατί τα πόδια της είχαν γίνει τούμπανο από τις τακούνες....
 Και όταν επιτέλους μέναμε μόνοι, τότε εγώ με τ’ αδέλφια μου τσακωνόμαστε ποιός θα φάει τη σοκολατίνα, ποιός τη σεράνο και ποιός τη νουγκατίνα. Η δε μάνα μου να παριστάνει το διαιτητή χωρίς σφυρίχτρα αλλά με τον...πλάστη και στο τέλος να βουτάει τα κουτιά και να τα χώνει στο ψυγείο για να μας τιμωρήσει (εγώ θυμάμαι σηκωνόμουν τη νύχτα κι έτρωγα αυτό που είχα «καπαρώσει»....συνήθεια που την κρατώ μέχρι σήμερα απαρεγκλίτως όταν υπάρχουν στο ψυγείο διανυκτερεύοντα γλυκά).
Με τούτα ...και με ‘κείνα....πέρασε κι αυτή η μέρα με τις αναμνήσεις μου. Και χαίρομαι πολύ με τη σκέψη ότι μπορεί να έγινα η αιτία να σκαλίσετε κι εσείς κάποιες δικές σας.....
Του χρόνου τέτοια μέρα εύχομαι να είμαστε όλοι .....καλύτερα.
Χρόνια πολλά....και πολλά φιλιά.

20 σχόλια:

  1. Ομορφες θυμησες,γλυκιες αναμνησεις..
    Ασπρομαυρες φωτογραφιες σε απαγγελιες
    ποιηματων ,σε χορους σε παρελαση...
    Ντυμενη βλαχα..αμαλια..με πλισσεδενια μπλε φουστα,με σοσονια,με στενη γκρι φουστα, με ναυλον καλτσες ...
    Νασαι καλα Ελενη μου,εκανα ενα ταξιδι, στο χρονο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χρόνια Πολλά Ελένη μου!!!!!! Κάπως έτσι θυμάμαι κι εγώ αυτή τη γιορτή!!!! Κι εμένα γιόρταζε ο μπαμπάς μου...τώρα γιορτάζει ο γιος μου!!!! Με τη μόνη διαφορά πως εγώ έτρωγα μόνη μου τις πάστες!! Δεν υπήρχαν αδέρφια για να χρειαστεί να ¨καπαρώσω"!! Όλα τα γλυκά δικά μου!!!!!! Φιλιά πολλά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χρόνια Πολλά Ελένη !! Τί ωραία που γράφεις...έχεις μεγάλο ταλέντο! Ωραίες οι αναμνήσεις των παλαιότερων χρόνων ! Καλά να περάσετε αύριο ! Πολλά φιλιά !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΛΕΝΗ ΜΟΥ!!!!!!!
    ΑΝΟΙΞΕΣ ΤΟ ΣΕΝΤΟΥΚΙ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
    ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΕΧΕΙ ΑΡΑΧΝΕΣ ΚΑΙ ΝΥΧΤΕΡΙΔΕΣ ΜΕΣΑ!!!!!!!!
    ΩΡΑΙΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ , ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ!!!!
    ΗΤΑΝ ΣΑΝ ΝΑ ΣΑΣ ΕΒΛΕΠΑ!!!!!!!
    ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ!!!!!!!!
    ΑΥΡΙΟ ΜΕ ΥΓΕΙΑ!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Βρε νυχτοπούλια.....ξύπνιες είστε ακόμα ?????.....
    Αφρούλα, σε ταξίδεψα.....
    Σταυρούλα, χρόνια πολλά για το γιο σου (θα σου έστελνα ευχές από το face)....
    Mαριάννα σ΄ευχαριστώ πολύ......
    Χρόνια Πολλά και Καλά κορίτσια....
    και του χρόνου πάλι εδώ.....
    Φιλιά πολλά....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ευχαριστώ Ρένα μου....να είμαστε καλά όλος ο κόσμος, με υγεία....φιλιά πολλά....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Χρόνια Πολλά Ελένη, με τις ωραίες αναμνήσεις σου.
    Ολοι εχουμε σίγουρα κάτι να θυμηθούμε απο τις γιορτές των παιδικών κ εφηβικών μας χρόνων ,που είχαν ενα άλλο ειδικό βάρος .
    Αυτό με τα γλυκα τι να πω, εχω μεγαλο θεμα ειδικά οταν δουλευεις με αυτά.
    Φιλιά Ελένη μου και του χρόνου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τοσο που συγκινηθηκα...Απαγγελω το ΒΡΑΧΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΥΜΑ ...Το ακους;Ακουγονται αραγε οι απελπισμενες φωνες-κραυγες μας;ΑΦΟΥΚΡΑΣΤΗΤΕ ΤΗΝ ΕΚΚΩΦΑΝΤΙΚΗ ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ,ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΜΑΣ ΓΕΝΙΑΣ...Καλημερα,φιλιαΙωαννα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. βρε αμαν, όλες οι μανάδες ίδιες ήτανε; σα να ξανάδα σκηνές από το δικό μου το σπίτι (και οι πάστες αντικείμενο σκοτεινού πόθου, καθότι σπάνιες τότε!)

    Χρόνια Πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. οπως καθε φορα που σε διαβαζω τα ματια μου ειναι βουρκωμενα και οι σκεψεις στο παρελθον
    να εισαι καλα Ελενακι μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Xρόνια Πολλά Τάνια, να είμαστε καλά όλοι...του χρόνου τέτοια μέρα....φιλιά πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ιωάννα (Mani di fata)....και "το βράχο και το κύμα"...ακούω...και τον "Ματρόζο"....θυμάσαι ????? Μέριασε βράχε να διαβώ....κλπ. κλπ. δεν το πιστεύω ότι κάποτε είμαστε παιδιά....φιλιά πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ris.....αχ αυτές οι πάστες...που τότε ήταν τεράστιες...και τώρα είναι σαν χάπια....τί καυγάδες έφερναν στα σπίτια με παιδιά....και του χρόνου να είμαστε όλοι καλά....φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ειρήνη....και όχι τίποτε άλλο...σου θυμίζω τα παιδικά χρόνια τα δικά σου, της Αθήνας....έτσι δεν είναι ???....φιλιά πολλά και χρόνια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Τωρα που ηξερες οτι εχω πει και τα δυο ποιηματα...απορω!Μηπως περασες απο Α!ΘΗΛΕΩΝ ΘΑΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ...ΜΗΠΩΣ...Ιωαννα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Πω πω πού με ταξίδεψες, Ελένη μου....
    Τι η επίσημη παρέλαση στο κέντρο, τι οι μικρές τελετές με τις καταθέσεις στεφανιών στο "τοπικό" ηρώων.... μπλε φούστες, σοσόνια...... ουουου.... όλα τόσο ίδια κάθε χρόνο αλλά και τόσο αγαπημένα..... Νάσαι καλά!
    Χρόνια πολλά και του χρόνου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ιωάννα....μη τρελαίνεσαι....εγώ είμαι Αθηναία.....απλά φαίνεται ανήκουμε στην ίδια κλάση, που λένε (λίγο πάνω λίγο κάτω...)...ζήσαμε τις ίδιες ηρωϊκές σχολικές εποχές.
    Πολλά φιλιά.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Μπράβο Φιλία....μου θύμισες το τοπικό ηρώο και τα στεφάνια που κατέθετε το κάθε σχολείο....είδατε ???....τελικά όλοι κάτι θυμηθήκαμε σήμερα....να είμαστε καλά και του χρόνου να τα ξαναθυμηθούμε....πολλά φιλιά και σε σένα.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. πως με καταλαβαινεις Ελενακι μου καλο!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή