ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

Κανονικά, επειδή όπως έχετε καταλάβει (και έχω κι εγώ εισπράξει από σας...) τα «επετειακά» κείμενα είναι το ...φόρτε μου,  αυτή την ανάρτηση έπρεπε να την έχω επεξεργαστεί από μέρες πριν,  ώστε σήμερα να είναι έτοιμη και αναρτημένη από το πρωί , για να τη διαβάσετε πίνοντας τον καφέ σας και άλλοι να γελάσετε, άλλοι να προβληματιστείτε κι άλλοι να κλάψετε... Μετά απ’ αυτά που θα πω, μερικοί (ή μερικές) μπορείτε και να γιορτάσετε. Αλλά επειδή για μένα αυτή η μέρα δεν σημαίνει τίποτε απολύτως, με βρήκε εντελώς απροετοίμαστη. Κι αν χτες το βράδυ, μια καλή φίλη που επικοινωνώ τελευταία μαζί της με μηνύματα, δεν μου το θύμιζε....ούτε που θα ασχολιόμουν καν.

Πριν πολλά πολλά χρόνια διάβασα το βιβλίο της Σιμόν Ντε Μπωβουάρ «ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΦΥΛΟ» (το αγόρασα, το διάβασα κι από τότε κατέχει περίοπτη θέση στη βιβλιοθήκη μου...).

Στον πρόλογο λοιπόν του βιβλίου γράφει τα εξής....

«Δε γεννιέσαι γυναίκα, γίνεσαι. Καμιά βιολογική, ψυχολογική ή οικονομική μοίρα δεν προσδιορίζει τη μορφή με την οποία η γυναίκα παρουσιάζεται στην κοινωνία. Είναι ο πολιτισμός στο σύνολό του που παράγει αυτό το πλάσμα, που είναι ανάμεσα στον αρσενικό και τον ευνούχο και περιγράφεται σαν θηλυκό».

Ετσι αρχίζει το κεφάλαιο για την παιδική ηλικία του κοριτσιού, ένα από τα σημαντικότερα κεφάλαια στο ΔΕΥΤΕΡΟ ΦΥΛΟ. Είναι οι γραμμές που έγιναν το κεντρικό σλόγκαν στη «μάχη του φεμινισμού», όπου η Μπωβουάρ πολέμησε όχι μόνο σαν διανοούμενη, αλλά και σαν απλός στρατιώτης, παίρνοντας μέρος στις μαζικές γυναικείες διαδηλώσεις και στους ξεσηκωμούς για ίσα δικαιώματα.

Η διακεκριμένη γαλλίδα μυθιστοριογράφος, γράφει για το δικό της φύλο με τη γνώση και το αισθητήριο μιας σοφής γυναίκας, αλλά και με την πιο ωμή λογική. Είναι τόσο προσγειωμένη όσο μόνο μια γαλλίδα θα μπορούσε να είναι.

Το ΔΕΥΤΕΡΟ ΦΥΛΟ είναι μια μοναδική και παγκόσμια αναγνωρισμένη μελέτη που φωτίζει πολύπλευρα τη γυναίκα και την τοποθετεί στις πραγματικές της διαστάσεις.

Αυτά λοιπόν γράφονται στον πρόλογο του βιβλίου που ανέφερα. Το βιβλίο αξίζει να διαβαστεί απ’ όλους (άντρες και γυναίκες) για να καταλάβουν όλοι πόσο βαθιά ριζωμένες είναι αυτές οι τόσο άδικες προκαταλήψεις εις βάρος των γυναικών. Γιατί παρ’ όλους τους γυναικείους αγώνες και τους εορτασμούς της σημερινής μέρας, όπως πολύ σωστά μου επεσήμανε μια καλή μου φίλη πριν από λίγο (που με πήρε τηλ. για να μου ευχηθεί τάχα χρόνια πολλά για την ημέρα..... και να μου καταθέσει τη δική της προσωπική εμπειρία), ακόμη και σήμερα μια γυναίκα πρέπει να αγωνιστεί διπλά, στον επαγγελματικό στίβο κυρίως, για να αποδείξει ότι είναι τουλάχιστον ίση (αν όχι πολύ καλύτερη...) από έναν κατά γενική ομολογία ηλίθιο συνάδελφό της.

Εγώ τώρα θα μιλήσω προσωπικά, όπως συνηθίζω να κάνω πάντα στις αναρτήσεις μου και θα καταθέσω το προσωπικό μου βίωμα πάνω στο θέμα της καταπίεσης και της διάκρισης που υπέστην από τα παιδικά μου χρόνια.

Ο πατέρας μου όταν γεννήθηκα και τον ρωτούσαν τί παιδί έκανε η μάνα μου....απαντούσε απογοητευμένος χρησιμοποιώντας τη λέξη «ΓΡΑΜΜΑΤΙΟ ......», δηλ. εγώ, σαν κορίτσι που ήμουν, μεγαλώνοντας θα έπρεπε να μου δώσει κάποια προίκα, δηλ. θα είχε στο μέλλον να ξεπληρώσει ένα χρέος. Δεν σας κρύβω ότι παρ’ όλη την αδυναμία που του είχα, αυτό με πείραζε πολύ για πολλά χρόνια. Η μάνα μου το διηγείτο σαν αστείο πάντα και χαχάνιζε, γιατί στο μεταξύ είχε εκπληρώσει την αποστολή της και τον είχε ικανοποιήσει, γεννοβολώντας δύο γιους μετά από μένα (το γραμμάτιο...) αλλά εγώ πικραινόμουν. Άκου «γραμμάτιο»...που μέχρι να παντρευτώ τους κατέθετα όλους τους μισθούς μου και τους βοηθούσα ποικιλοτρόπως....που ικανοποίησα όλα τους τα όνειρα...στις σπουδές μου.....στο γάμο μου. Και που στο τέλος τους γηροκόμησα και η απώλειά τους πάντα θα μου στοιχίζει..... .

Η δε μάνα μου, όταν με έβαζε να κάνω δουλειές π.χ. να στρώνω τα κρεβάτια των αδελφών μου, κι εκείνοι για να με πειράξουν μου λέγαν...στρώσε δούλα το κρεβάτι μου....αντί να τους δώσει από ένα φούσκο ξεγυρισμένο.....με « παρηγορούσε»  τάχα, λέγοντας....μπορεί να σε είπαν δούλα...δεν έγινες κιόλας.....στο κάτω κάτω πρέπει να μαθαίνεις γιατί στο μέλλον θα στρώνεις και το κρεβάτι του άντρα σου...νομίζεις ότι μπορείς να αντιμιλάς ???.....άκου λογική...με προετοίμαζε για να γίνω δούλα κάποιου άντρα στο μέλλον...(πάλι συγχύστηκα σήμερα....)

Και όλη αυτή η αντιμετώπιση με επηρρέασε πολύ και στη μελλοντική μου ζωή  γιατί ΟΛΟΙ βρήκαν έναν «καρπαζοεισπράχτορα» έτοιμο να πει ΝΑΙ σε όλα,  οι προϊστάμενοί μου στη δουλειά...οι συνάδελφοι....οι φίλοι...και κυρίως ο σύζυγος.  Για πολλά χρόνια δεν διεκδίκησα τίποτα στην κοινή μας ζωή....δεν εξέφρασα ποτέ τα ΘΕΛΩ μου και όταν άρχισα να διεκδικώ πράγματα έμενε...άφωνος.

 Και είχε δίκιο ο χριστιανός.....γιατί είχε να αντιιμετωπίσει μια διαφορετική γυναίκα πλέον....που της πήρε πολλά χρόνια να καταλάβει ότι η δική της θέση στο γάμο της ήταν εντελώς διαφορετική από της μάνας της, που ήταν εξαρτώμενη εντελώς από τον....δερβέναγα τον πατέρα μου και που παρ΄όλα αυτά δασκάλευε το μορφωμένο, εργαζόμενο και προικισμένο (είπαμε......γραμμάτιο) κοριτσάκι της να δέχεται τα πάντα.

 Και είμαι απόλυτα σίγουρη,  ότι η σχέση μου με τον κόσμο γενικά θα ήταν εντελώς διαφορετική αν μου είχαν εμφυσήσει  μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση και δεν είχα υποστεί   όλες αυτές τις διακρίσεις που δέχτηκα στο πατρικό μου σπίτι.  ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΧΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΓΥΝΑΙΚΑ.

 Μη βλέπετε τώρα που έχω γίνει μια γλωσσού  και ...¨ξεβρακώνομαι¨ σ΄αυτή τη σελίδα. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι έχω ήδη μπει στα δεύτερα ήντα και θέλω να είμαι απόλυτα αληθινή.....η απώλεια των γονιών μου μπορεί να με έθλιψε αλλά και με «απελευθέρωσε»....και για όσους με ξέρουν « καλά»,  τώρα πια  είμαι εγώ η......τσεφαλή της οικοζένειας.....πού λέει κι ο Κρητικός πεθερός μου (πάντα τον απασχολούσε το ζήτημα.....κι όταν ερχόταν στην Αθήνα ρώταγε πάντα μυστικά τη μάνα μου.....τσε δε μου λες συμπεθέρα....τσε ποιος είναι η τσεφαλή της οικοζένειας???...Και οι δύο συμπέθερε......τον τάπωνε  η Εξυπνοπούλου (μετανιωμένη ίσως..).....και φυσικά εκείνος τα «έβαφε»,,,μαύρα).

Σαν κατακλείδα θέλω να πιστεύω ότι εγώ, από τη δική μου κακή εμπειρία, προσπάθησα να μεγαλώσω τα παιδιά μου (δυο κόρες κι έναν γιο....βλέπετε έχω κι από τα δύο φύλα και δικαιούμαι δια να....ομιλώ) όσο γίνεται πιο ισότιμα και με βάση τη δικαιοσύνη και το μέτρο. Γιατί πολύ εύκολα μπορείς να περάσεις στο αντίθετο άκρο και να χαθεί η ισορροπία. Και πιστεύω ότι τα πάντα εξαρτώνται από τις μάνες, κι εγώ σαν μάνα εύχομαι να το έχω πετύχει σε αρκετά καλό βαθμό. 

Αυτά....και του χρόνου τέτοια μέρα να είμαστε όλοι καλά....πολλά φιλιά.