ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΔΕΝΤΡΑΚΙΑ

Βλέπετε δε μας ικανοποιούσαν τα φυσικά δέντρα, από έλατο, αλλά ούτε και τα ψεύτικα (πλαστικά ή από χόρτο)......

Θέλαμε και παραλλαγές γιατί οι καιροί είναι μοντέρνοι και η φαντασία μας οργιάζει.

Εδώ που τα λέμε είναι κρίμα να κόβονται τα φυσικά δέντρα, ακόμα κι αν καλλιεργούνται γι’αυτό το σκοπό. Δηλαδή για ένα καπρίτσιο (πώς αλλιώς να το πω...) να παίρνεις ένα δέντρο, να το  διατηρείς για κάνα μήνα περίπου και μετά να το πετάς στα σκουπίδια. Εγώ δεν θα το έκανα ούτε και για ένα μικρό φυτό. Τόσο πολύ τα λυπάμαι.

Επομένως πολύ καλά κάνουν όσοι επινοούν διάφορους τρόπους και δεντράκι να στολίσουν στο σπιτικό τους αλλά και να μη καταστρέψουν έναν φυσικό οργανισμό που θέλει κάποια χρόνια μέχρι να φτάσει στο επιθυμητό μέγεθος για να ικανοποιήσει την ματαιοδοξία μας και τη φιγούρα μας («εμείς πάντα στολίζουμε φυσικό έλατο»....τί μας λες εκεί ?????)

Μέσα σ’αυτό το πνεύμα λοιπόν εγώ στόλισα ένα λευκό πλαστικό δεντράκι με ενσωματωμένα φωτάκια και κάποια κόκκινα φιογκάκια που το έχω εδώ και μερικά χρόνια. Έχει περίπου ύψος 1 μ. και όταν τελειώνει η «θητεία» του,  διπλώνει, μπαίνει σε μια σακκούλα σκουπιδιών και καταχωνιάζεται στη γωνία της ντουλάπας μου. Τα παιδιά μου κάθε χρόνο φωνάζουν ότι πρέπει επιτέλους να το αντικαταστήσω με κάποιο άλλο αλλά εγώ το έχω ερωτευτεί τόσο, που λέω ότι μ'αυτό θα γηροκομηθώ.....

  Επίσης έκανα και δύο δεντράκια από παλιά περιοδικά. Τσάκισα τις σελίδες τους σύμφωνα με τις οδηγίες, τα έβαψα το ένα με κόκκινο spray και το άλλο με πράσινο και τέλος τα στόλισα με λίγο glitter και χρυσόσκονη. ‘Εγιναν κουκλάκια....

 Άλλη μια ιδέα που επίσης μου άρεσε πολύ, είναι το γνωστό δεντράκι με τις νότες, εκτυπωμένες πάνω σε ρυζόχαρτο που ξεσήκωσα από το διαδίκτυο. Κανονικά χρειαζόμουν έναν κώνο από φελιζόλ για να κολλήσω επάνω τα ριζόχαρτά μου αλλά επειδή δεν ήθελα να ξοδευτώ (σιγά μη κουτσαθεί η γίδα από τ’αυτί .....) επινόησα έναν δικό μου κώνο με πολύ χοντρό χαρτί περιτυλίγματος, του έδωσα το κατάλληλο σχήμα και το στούμπωσα εσωτερικά με τσαλακωμένες εφημερίδες για να μη λυγίζει,

    το έβαψα λευκό και στο τέλος το στόλισα με τα ρυζόχαρτά μου, όχι όμως με νότες επάνω τους αλλά με μία ωραία δαντελένια εκτύπωση που μου άρεσε περισσότερο και είχα το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα....(μην πω και καλύτερο γιατί έδωσα στον κώνο μου το ύψος που εγώ ήθελα...)

  Επίσης, η κόρη η μικρή στόλισε, όπως κάθε χρόνο, τα κλαδιά της, με δικά της αυτοσχέδια στολίδια και χαίρονται και τα γατόνια της όταν κάθε τρις και λίγο το....κατεδαφίζουν.

 Επειδή δεν νομίζω ότι θ'αξιωθώ να κάμω άλλη μία ανάρτηση πριν τις  γιορτές γιατί έχω υποσχεθεί σε κάτι κουραμπιέδες ότι αυτή την εβδομάδα θα τους κάνω οπωσδήποτε και μέχρι την επόμενη θα τους έχω φάει ....αλλά κι επειδή θέλω να με επιθυμήσετε (ανάρια ανάρια το φιλί...για να 'χει νοστιμάδα που λέγανε σοφά και οι παλαιοί...)

.......Σας στέλνω τα φιλιά μου και τις θερμότερες ευχές μου για ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ, με υγεία, αγάπη και αλληλεγγύη.