ΤΕΧΝΙΚΗ ΜΕ ΑΛΟΥΜΙΝΟΧΑΡΤΟ...

Και τί άλλο θα δούνε τ’αχόρταγα ματάκια μου και θα το κάνουν τα ....επιδέξια χεράκια μου.

Είχα στολίσει λοιπόν από πέρυσι ένα κουτί παπουτσιών με την τεχνική του αλουμινόχαρτου αλλά η ηλιθία δεν σκέφτηκα να βγάλω φωτό βήμα-βήμα, λες και ήμουν καμιά πρωτάρα στο κουρμπέτι κι έτσι αναγκάστηκα να ξαναφτιάξω άλλο ένα κουτί με την ίδια τεχνική κι έτσι αυτή τη φορά η παρουσίαση θα είναι πλήρης.

Βρήκα λοιπόν το κουτί, το οποίο ευτυχώς ήταν λευκό......

Κι έτσι μπόρεσε να φανεί το σχέδιο με σπείρες που ζωγράφισα πάνω του με μολυβάκι.....

Μετά πέρασα όλο το σχέδιο με ζεστή σιλικόνη, τουλάχιστον τρία χεράκια για να χοντρύνουν οι γραμμές και να γίνει πολύ ανάγλυφο....

Και μετά άρχισαν τα όργανα......

Είχα φυλαγμένα κάτι κομμάτια από αλουμινόχαρτο από τα διάφορα ψησίματα (σιγά να μη σπαταλούσα φρέσκα κομμάτια από το ρολό μου.....). Τα τσαλάκωσα με πείσμα και μετά άρχισα να τα ανοίγω με ένα ρολό (ή μικρό πλάστη...) όχι όμως πολύ γιατί ήθελα μεν να ξανατεντώσουν αλλά να φαίνονται και τα τσακίσματα.

Διάλεξα το μεγαλύτερο κομμάτι και αφού το άλειψα με ατλακόλ άρχισα να το κολλάω προσεκτικά στο καπάκι, προσπαθώντας να καλύψω και όλες τις εσοχές του ανάγλυφου σχεδίου. Με λίγη προσοχή και τη βοήθεια μιας μπατονέτας το κατάφερα σε ικανοποιητικό βαθμό.

Με μεγαλύτερη ευκολία κόλλησα και τα υπόλοιπα κομμάτια αλουμινόχαρτου στα πλαϊνά και στον πάτο του κουτιού. Κι έτσι απέκτησα ένα πολύτιμο ασημένιο (.....) κουτί που έμοιαζε με .....λειψανοθήκη Αγίου, βοήθειά μας (και ας με συγχωρήσει ο Άγιος.....).

Σύμφωνα με τις μελέτες που έκανα στο διαδίκτυο (μιλάμε για πολύ ξετίναγμα.....) είδα ότι οι περισσότεροι τα βάφουν με σινική μελάνη σε διάφορα χρώματα αλλά εγώ, πρώτον δεν έχω δουλέψει ποτέ μου σινική (αλήθεια πώς μου ξέφυγε ????....) και δεύτερον μου φάνηκαν πολύ μουτζούρικα τα έργα τους (όσα δε φτάνει η αλεπού....).

Το σωστό όμως είναι να φαίνεται και το αλουμινόχαρτο ανάμεσα από τα μελάνια της σινικής, διαφορετικά το όλο εγχείρημα επιτυγχάνεται και με απλά χαρτιά αφής (ψωμιού ή παπουτσιών) ελαφρά τσαλακωμένα και κολλημένα στις επιφάνειες.

Αλλά με ξέρετε.....είμαι απείθαρχη και κάνω πολλές αυθαιρεσίες στις καλλιτεχνίες μου.

Κι έτσι αποφάσισα να τα βάψω ως εξής......

Πρώτα τα πέρασα ένα χέρι ταλκ (κάπου το είδα, δεν το σκέφτηκα μόνη μου....) για να κολλήσει καλά το χρώμα και μετά τα έβαψα με ακρυλικά.

Συνήθως περνάω ένα χρώμα σαν βάση και μετά περνάω ελαφρά με ένα παστέλ (αυτά που μου έχουν μείνει από τα σχολικά των παιδιών) μόνο τα ανάγλυφα σημεία και του σχεδίου που έκανα στο καπάκι αλλά και τα τσακίσματα του αλουμινόχαρτου σε όλη την επιφάνεια του κουτιού.

Το πρώτο κουτί που έκανα σε μπεζ βάση και καφέ ανάγλυφα έγινε έτσι......

Και το σημερινό σε πράσινο της οξείδωσης και ασημί (με σπάτουλα αυτή τη φορά) έγινε έτσι....

 Φυσικά στο τέλος αμφότερα περάστηκαν με ακρυλικό βερνίκι νερού για προστασία.

Κάθομαι και τα χαζεύω συνέχεια.....

(και σας φιλώ.....)