Η ΜΑΥΡΗ ΚΑΛΛΟΝΗ

Επίσης θα μπορούσα να την ονομάσω .....η Πρέσβειρα της Ακτής του Ελεφαντοστού....ή  Η Σύζυγος του Φύλαρχου......και στην πιο συγκαταβατική  περίπτωση.....η γυναίκα του Μπάρμπα Μπεν.

Τέλος πάντων, όπως και να τη χαρακτηρίσω, είχα μεγάλη μανία να την δημιουργήσω από τότε που άρχισα να κάνω με χαρτοπολτό και προτομές (λέμε τώρα.....ο Θεός να τις πει).

Στην προηγούμενη απόπειρα που έκανα «Την Ωραία των Αθηνών» (θυμάστε ?????....είμαι τόσο τούβλο που δεν έμαθα ακόμα πώς να σας παραπέμπω αυτόματα σε προηγούμενες αναρτήσεις ) είχα παιδευτεί πολύ με το μακιγιάζ της και συγκεκριμένα με το χρώμα του δέρματος.

Είχα λοιπόν σκεφτεί από τότε,  ότι άμα θα έκανα την αραπίνα μου, το βάψιμο θα ήταν παιχνιδάκι. Αμ δε......ετούτη εδώ να δείτε πόσο με παίδεψε. Γιατί την ήθελα μεν μαύρη αλλά όχι και κατήμαυρη για να μη σκιάζομαι όταν θα μπαίνω στο σαλόνι ξαφνικά. Εκτός αυτού ήθελα η μαυρίλα της να έχει μια γλύκα, μια σοκολατί απόχρωση. Να ξεχωρίζουν και τα κατάμαυρα μπουκλάκια της στο κεφάλι, να μπορώ να της βάλω και λίγο ρουζ στα μαγουλάκια.

Τελικά, ύστερα από πολλές αλχημείες με τα χρώματα κατάφερα, να της δώσω το σοκολατί που μου αρέσει. Αυτό της σοκολάτας γάλακτος για την οποία μπορώ να χαρίσω όλο το βασίλειό μου (και να γλυτώσω κι από τα λογίς λογίς χαράτσια.....)

Όποτε την κοιτάζω μου ΄ρχεται να της ρίξω και μια δαγκωνιά. Τόσο πειστική έγινε (πολλές φορές τη μυρίζω κιόλας μήπως και πάρω τη δόση μου.....χα χα χα).

Απολαύστε τη, παρακολουθώντας τα διάφορα στάδια της κατασκευής της.......

 Σας στέλνω τα φιλιά μου.......και περιμένω την κριτική σας.