KOYMΠΑΡΑΔΕΣ (για καλό σκοπό)

Όταν πρόκειται να χαρίσω κάτι από αυτά που φτιάχνω, πρέπει απαραίτητα να το ονοματίσω από την αρχή. Δηλαδή να ξέρω  για ποιον το ετοιμάζω. Διαφορετικά δένομαι τόσο πολύ μαζί του που θέλω να παραμείνει στη συλλογή μου.

Κι επειδή από την πληθώρα των έργων εδώ μέσα μοιάζει πλέον με μαγαζάκι  και όλοι μου βάζουν πάγο είπα να πάρω πάλι μέρος σε ένα παζάρι με καλό σκοπό για να τους βουλώσω το στόμα.

Οι κουμπαράδες λοιπόν που έφτιαξα θα σταλούν στο παζάρι του Αντωνοπούλειου Ιδρύματος στην Πάτρα που θα γίνει τον προσεχή Μάϊο.

Μάλιστα κάθε κουμπαράς θα πρέπει να συνοδεύεται και από ένα καρτελάκι που θα γράφει ένα μικρό μήνυμα. Δεν φτάνει λοιπόν που έστιψα το μυαλό μου για την κατασκευή και τη διακόσμηση, έπρεπε να επινοήσω και μήνυμα. Όχι απαραίτητα σχετικό με την οικονομία και την αποταμίευση αλλά τέλος πάντων με κάτι πρωτότυπο που να εμπεριέχει και κάτι από τη σοφία της ζωής. Λόγια μεγάλων ανδρών που λένε......εεεε τώρα ήλθε και η σειρά των μεγάλων γυναικών (δεν πιστεύω να εννοούν μεγάλων σε ηλικία γιατί θα θυμώσω κι αυτοί οι κουμπαράδες θα παραμείνουν στη συλλογή μου).

Σκέφτηκα λοιπόν να γράψω....φασούλι το φασούλι, γεμίζει το σακούλι. Κλασική αξία αξεπέραστη (μόνο που θα είναι γραμμένο πάνω σε άλλους 100 τουλάχιστον)

Μετά μου ήλθε στο μυαλό το......μάζευε κι ας ειν’ και ρόγες....παλιομοδίτικο αλλά με καθαρό αέρα εξοχής.

Ααααα....δε με βλέπω να τη βγάζω «καθαρή». Γιατί, όχι τίποτε άλλο, αλλά έκανα αρκετούς και καταλαβαίνετε πόση φαιά ουσία πρέπει να ξοδέψω από την ελάχιστη που μου έχει μείνει ....

Λέω να  κρατήσω κι έναν για μένα με στόχο ν’αποταμιεύσω τα τέλη του αυτοκινήτου στο τέλος του χρόνου....ή έστω κάνα χαράτσι. Θα δούμε.

Προς το παρόν θαυμάστε τους ....

 

 

 

.... κι ευχηθείτε τους  να πουληθούν όλοι για το καλό του ιδρύματος και στο τέλος του χρόνου να είναι γεμάτοι...