ΑΣ ΣΥΣΤΗΘΟΥΜΕ…….

Αγαπητέ, άγνωστε, κόσμε…..

Όταν έσκασα μύτη, πριν από τρεις  μήνες, σίγουρα αυτό ήταν ένα γεγονός που γέμισε χαρά κι ευτυχία πολλούς ανθρώπους, με πρώτους και καλύτερους τους γονείς μου. 

Εμένα όμως προσωπικά, με εντυπωσίασε η επαφή μου με ένα άτομο από το πολύ στενό περιβάλλον μου και θα ήθελα σήμερα να σας μιλήσω γι’αυτό.  

Στην αρχή το μπέρδευα με τη μάνα μου, γιατί έκανε περίπου τα ίδια με εκείνη….μόνο που δεν με θήλαζε. Με πέταγε άγαρμπα πάνω στα κρεβάτια, πότε μπρούμυτα και πότε ανάσκελα και με άλλαζε…..και αλάλαζε σε μια γλώσσα που δεν καταλάβαινα .

Άκουγα που την φώναζαν « γιαγιά»  και πολύ της άρεσε. Όταν όμως την αποκαλούσαν «γιαγιούλα» ή «γιαγιάκα»….αισθανόμουν ότι στράβωνε κάπως….

Η μάνα μου λέει πως αυτή η γιαγιά άρχισε τις τρέλες μόλις μαθεύτηκε ότι θα γεννηθώ.

Ξεκίνησε βάφοντας το δωμάτιό μου (παπαγαλί και μωβ) και συνέχισε με τα έπιπλα και τις κουρτίνες. 

Μετά έπιασε τις βελόνες και τα βελονάκια (που είχε να τα πιάσει χρόνια….) κι έκανε την γκαρνταρόμπα μου. Δεν ξέρω τι να πρωτοφορέσω…..

Κάθε φορά που ανεβαίνω στο σπίτι της…..μου κάνει τέτοια καραγκιοζιλίκια ….που δεν γίνεται…..πρέπει να της χαμογελάσω για να την ευχαριστήσω. Με ξεναγεί στους χώρους του σπιτιού κι εγώ χαζεύω τα κάδρα της και τα φωτιστικά της που τα έχει γεμίσει με στολίδια και μπαλόνια. Αφήστε τα επιφωνήματα , τα τραγούδια και τα διάφορα χορευτικά….μιλάμε για κανονικό βαριετέ…..

Κάθε βράδυ, λέει, μπαίνει στο you tube και ξεσηκώνει παραδοσιακά νανουρίσματα για να μου τα λέει όταν με κοιμίζει (οι υπόλοιποι στο σπίτι αυτό το αποκαλούν βλάχικο ρεπερτόριο….) αλλά εμένα μου αρέσει. Τραγουδάει και ωραία η αφιλότιμη….και με παίρνει ο ύπνος στο πι και φι που λένε…..Επίσης τρελαίνομαι να κολλάω τα μάτια μου στα κολιέ της και τα animal print φουλάρια της. Πώρωση μιλάμε……

Πάντως, αισθάνομαι ότι , αυτή η γυναίκα βιάζεται πολύ να μεγαλώσω γρήγορα…..Μερικές φορές την ακούω που λέει ότι ήλθα κάπως αργά στη ζωή της και δεν θα προλάβει να με καμαρώσει νύφη (τι είναι πάλι αυτό ????....). Το μόνο που μπορώ να της υποσχεθώ είναι πως αν ζήσει τουλάχιστον 30 χρόνια ακόμα ….κάτι μπορεί να γίνει. Αλλά δεν θα δεσμευτώ εγώ νωρίτερα για να έλθει αυτή στο γάμο μου με το πι…το ρο…και το…σίγμα……

Όπως καταλαβαίνετe, όλος ο χρόνος που μας πέρασε (2015…) ήταν αφιερωμένος σε μένα. Αυτός λοιπόν ήταν  και ο λόγος που η κυρία γιαγιά δεν ασχολήθηκε με τις αγαπημένες της καλλιτεχνίες. 

Εύχομαι να ασχοληθεί με αυτές τη νέα χρονιά (και να με αφήσει κι εμένα να μεγαλώσω με την ησυχία μου).

Εγώ λοιπόν και η αγαπημένη μου γιαγιούλα (ωχ…..θα στραβώσει πάλι) θέλουμε να σας ευχηθούμε με την καρδιά μας, για τις γιορτές των Χριστουγέννων και για  τη χρονιά που έρχεται…..

Να έχετε όλοι υγεία…

Να αγαπάτε και να βοηθάτε….

Και να έχετε χαρά, πίστη κι αισιοδοξία ….

 Σας βάζουμε όλους στην αγκαλιά μας…..και σας στέλνουμε αμέτρητα φιλιά.