H ΣΑΝΤΥ

Όπως η κόρη η μικρή, έχει μεγάλο έρωτα με τις γάτες......έτσι κι ο γιος έχει με τους σκύλους. Από πολύ μικρός μας παρακαλούσε να πάρουμε έναν στο σπίτι αλλά δεν του κάναμε το χατήρι. Του είχε μείνει λοιπόν σαν απωθημένο κι έτσι πριν δύο περίπου χρόνια μας κουβάλησε ένα μωρό πίτμπουλ, κανελλί με λευκό και ροζ μύτη.

Σαν μωρό ήταν πανέμορφο και αξιαγάπητο. Εμένα βέβαια από τότε με είχαν ζώσει τα φίδια γιατί είχα ακούσει πολλά για τη φήμη που το συνόδευε.......Όταν μάλιστα από μωρό ακόμα είχε αρχίσει να κατασπαράζει ό,τι έβρισκε μπροστά του, θεωρούσα ότι ήταν ζήτημα χρόνου ν’ αρχίσει να κόβει και μεζέδες από τα...... μέλη μας.

Μας έλεγαν ότι μόλις ενηλικιωθεί θα σταματήσει αυτό το σπορ, αλλά δυστυχώς ακόμα και σήμερα που κοντεύει να γίνει δύο ετών......μετράμε απώλειες.

Ο κατάλογος μακρύς. Θα αναφέρω ενδεικτικά ότι  κατέφαγε....

- Τα ξύλινα πόμολα μιας συρταριέρας......

- Τα κουμπιά από βακελίτη μιας παλιάς γραφομηχανής......

- Τις πλαστικές λαβές από όλα τα κλαδευτήρια μου (στο μέταλλο σταμάτησε).....

- Διάφορα λούτρινα κουκλιά και ζώα (φτερά και πούπουλα τα έκανε...)

- Τον τοίχο από τσιμεντοσανίδα μιας αποθήκης στην ταράτσα.......

- Καινούρια παπούτσια των κοριτσιών (πανύψηλες πλατφόρμες έγιναν ...φλατ)....

- Το ξύλινο σπιτάκι της το έκανε καλοκαιρινό (κάμπριο λέμε......)....

- Αμέτρητες πλαστικές γλάστρες και πιάτα....

- Τα λάστιχα και τους χαλκοσωλήνες των ηλιακών στην ταράτσα.....

Κι ένα σωρό άλλα αντικείμενα......ων ουκ έστι αριθμός.

Και να πεις ότι είναι κάποιος σπουδαίος φύλακας και μας προστατεύει ??????.....Τσάμπα το τρώει το φαϊ της. Μόλις δει μουσαφίρη ανεβαίνει επάνω του και τον τρελαίνει στο γλύψιμο. Από τα αυτιά μέχρι τα πόδια......Ούτε απειλές, ούτε γαυγίσματα .......μόνο τρελές χαρές και παιχνίδια.

Σας αφιερώνω τις φωτογραφίες της για να δείτε τη μούρη της κυρίας........

 Έτσι την πρωτογνωρίσαμε......μικρή και τριανταφυλλένια......

 

Το πονηρό το μάτι που μας παρακολουθεί μέσα από το γιαλί, το βλέπετε ???

Μιλάμε για μεγάλο νούμερο........Αν δεν της βγάλεις τα γιαλιά μπορεί να τα φοράει μέχρι τη νύχτα......

Κι εκεί που δεν είχαμε ποτέ κατοικίδιο,  από τα παιδικά μου χρόνια μέχρι σχετικά πρόσφατα......καταλήξαμε με Μίκα, Πάκη, Σάντυ.....και μακάρι να με λυπηθεί ο Θεός και να σταματήσει το πράγμα εδώ, γιατί με βλέπω να γίνομαι η......Μπριζίτ Μπαρντό του Σαρωνικού.

Φιλιά πολλά.......